گزارش تصویری شرکت در نمایشگاه ایران فارما در تاریخ 2023
عنوان: برگزاری نمایشگاه ایران فارما 1402
تاریخ: 5 الی 7 مهر 1402
ساعت برگزاری: 8 صبح تا 5 بعد از ظهر
محل برگزاری: نمایشگاه مصلی امام خمینی
هشتمین نمایشگاه بینالمللی دارو و صنایع وابسته، توسط سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران طی روزهای 5 الی 7 مهر 1402 در مصلای امام خمینی تهران برگزار گردید.
هپاتیت B یک بیماری کبدی است. اگرچه بیشتر موارد به خودی خود برطرف میشوند، اما گاهی اوقات میتواند باعث عفونتهای مزمن شود که منجر به مشکلات سلامتی طولانی مدت میشود.
هپاتیت B چیست؟
این بیماری که اغلب به عنوان HBV شناخته میشود، نوعی عفونت است که به کبد شما آسیب میرساند. این بیماری توسط ویروس هپاتیت B ایجاد میشود و معمولاً از طریق خون فرد مبتلا منتقل میشود.
ویروس در خون باقی میماند و میتواند تا چند هفته فعال باشد. اگرچه اکثر موارد به خودی خود مشخص میشوند، اما سطوح عفونت ممکن است در بین افراد متفاوت باشد.
از سوی دیگر، برخی افراد در صورت عدم درمان طولانی مدت ممکن است دچار مشکلات سلامتی جدی شوند. به عنوان مثال، این بیماری میتواند به ویژه برای افراد مبتلا به بیماری فعال کبدی مضر باشد و در برخی موارد ممکن است باعث مرگ شود.
علائم هپاتیت B
اکثر افراد از ابتلای خود به هپاتیت B اطلاعی ندارند، زیرا هیچ علامتی از خود نشان نمیدهند. به طور کلی، هنگامی که علائم ظاهر میشوند، افراد ممکن است آنها را با علائم بیماریهای دیگر اشتباه بگیرند.
شایع ترین علائم عبارتند از: تب، تهوع، استفراغ، درد مفاصل و شکم، اسهال، خستگی، عدم اشتها و ادرار تیره.
در صورت مشاهده این علائم، توصیه می کنیم در اسرع وقت با پزشک خود مشورت کنید.
هپاتیت B چگونه منتقل میشود؟
این ویروس از طریق مایعات بدن یک فرد مبتلا، بیشتر در حین رابطه جنسی و کمتر در هنگام زایمان، از طریق تزریق خون یا سوزنهای مشترک منتقل میشود.
علاوه بر این، افراد مبتلا میتوانند این بیماری را از طریق وسایل شخصی مانند تیغ و مسواک که روی آنها خون است انتقال دهند.
عوامل خطر
این عفونت هنگام قرار گرفتن در معرض عوامل خطر خاص افزایش مییابد. به عنوان مثال:
استفاده از فرآوردههای خونی آلوده
داشتن رابطه جنسی محافظت نشده
انجام خالکوبی یا سوراخ کردن بدن بدون استریل کردن مناسب
استفاده از سوزنهای مشترک برای مصرف مواد مخدر غیرقانونی
اگر با هر یک از عوامل خطر بالا روبرو شدید، ممکن است خطر انتقال بیماری بیشتر باشد. بنابراین، مهم است که بدانید چه علائمی دارید و در مورد آنها چه کاری انجام دهید.
چگونه از هپاتیت B جلوگیری کنیم:
دانستن نحوه جلوگیری از انتقال به محافظت از همه افراد جامعه کمک میکند. در اینجا برخی از نکات مهم برای کاهش خطر وجود دارد:
واکسن بزنید.
از اقدامات پزشکی که به پوست نفوذ می کنند خودداری کنید، مگر اینکه اطمینان کامل داشته باشید که تمام تجهیزات مورد استفاده به درستی توسط یک متخصص استریل شده است.
رابطه جنسی ایمن را با استفاده از وسایل جلوگیری انجام دهید.
از وسایل مشترک مانند تیغ و مسواک خودداری کنید.
هرگز سوزن یا سرنگ را با دیگران به اشتراک نگذارید.
درمان هپاتیت B:
در حال حاضر درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد. اکثر پزشکان، استراحت، تغذیه مناسب و مایعات را توصیه میکنند. با این حال، در برخی موارد، پزشکان ممکن است داروهای ضد ویروسی را برای درمان عفونت تجویز کنند.
این داروهای ضد ویروسی خطر سرایت بیماری به دیگران و آسیب کبدی را کاهش میدهند.
واکسن هپاتیت B:
واکسیناسیون برای افرادی که در معرض خطر عفونت قرار دارند ضروری است.
واکسن هپاتیت B بخشی از ایمن سازیهای معمول در دوران کودکی است. اگر در دوران کودکی واکسن را تزریق نکردید، بسته به سن و عوامل خطر، ممکن است واجد شرایط دریافت واکسن باشید.
به همین ترتیب، بیشتر بزرگسالان باید واکسن هپاتیت B را در دوران کودکی دریافت کرده باشند. با این حال، برخی از افراد ممکن است در آن زمان از واکسینه شدن منصرف شده باشند.
برای تعیین اینکه آیا واکسن را تزریق کردهاید یا خیر، میتوانید با پزشک خود مشورت کنید.
نتیجه گیری
به طور خلاصه، ویروس هپاتیت B یک عفونت منتقله از طریق خون است که میتواند باعث عفونت جدی کبد و سایر مشکلات سلامتی شود. انتقال میتواند از طریق رابطه جنسی محافظت نشده، سوزنهای غیر استریل و از مادر به نوزادشان اتفاق بیفتد.
به یاد داشته باشید که هر چه زودتر واکسن به فرد تزریق شود، بهتر میتواند از او در برابر ویروس محافظت کند.
HIV یا ویروس نقص ایمنی، یک عفونت ویروسی است که سیستم ایمنی بدن را تخریب میکند و مبارزه با بیماریها و بهبود آن را دشوار میکند. در صورت عدم درمان، HIV میتواند منجر به ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی)، یک بیماری مزمن و در نهایت مرگ شود.
از آنجایی که هیچ درمان خاصی برای عفونت وجود ندارد، بهتر است اقدامات احتیاطی به موقع انجام شود تا از عوارض بعدی جلوگیری شود. این مقاله نکات پیشگیری ازHIV، علل، علائم و راههای درمانی را بررسی میکند.
چه چیزی باعث HIV میشود:
علل اولیه HIV، خون کثیف، مایعات واژن یا مایع منی هستند.
عدم استفاده از وسایل محافظت از رابطه جنسی
اگر با یک فرد HIV مثبت تماس جنسی (واژن، دهان یا مقعد) داشته باشید، ممکن است مبتلا شوید.
سوزنهای مشترک
هنگامی که شما سوزنها یا سرنگهای آلوده به داروی IV را به اشتراک میگذارید، نه تنها شانس ابتلا به HIV بلکه سایر بیماریها مانند هپاتیت B را نیز افزایش می دهید.
انتقال خون
انتقال خون در برخی موارد میتواند HIV را گسترش دهد. با این حال، احتمال وقوع این اتفاق نادر است.
انتقال HIV از مادر به کودک
مادران HIV مثبت میتوانند ویروس را در دوران بارداری، زایمان یا شیردهی به فرزندان خود منتقل کنند.
باورهای غلط رایج در مورد انتقال HIV
برخلاف تصور رایج، HIV از طریق تماس منظم مانند در آغوش گرفتن یا بوسیدن قابل انتقال نیست. علاوه بر این، استفاده مشترک از توالت، نیش حشرات، یا مصرف آب از یک لیوان نمیتواند منجر به عفونت HIV شود.
چگونه HIV به ایدز تبدیل میشود:
اگر به اچ آی وی مبتلا شوید، لزوماً به این معنا نیست که به ایدز مبتلا خواهید شد. با تشخیص و درمان به موقع، میتوانید عفونت را مدیریت کنید و زندگی طولانی و سالمی داشته باشید.
در برخی موارد، عفونت میتواند سالها بدون علائم باشد. اگر هیچ درمانی برای HIV دریافت نکنید، میتواند پیشرفت کند و به ایدز تبدیل شود.
هنگامی که این اتفاق میافتد گلبولهای سفید آسیب میبینند و سیستم ایمنی بدن به طور قابل توجهی ضعیف میشود. در نتیجه، بدن شما بیشتر مستعد ابتلا به عفونتهایی خواهد بود که معمولاً در افرادی که سیستم ایمنی قوی دارند مبتلا به بیماری نمیشوند.
علائم HIV
مهم است که از علائم HIV آگاه شوید تا بتوانید در اسرع وقت تحت درمان قرار بگیرید. علائم شما ممکن است بر اساس میزان ویروس در جریان خون شما متفاوت باشد.
در برخی موارد، افراد ممکن است تا 10 سال پس از عفونت هیچ علامتی را تجربه نکنند. از سوی دیگر، دیگران ممکن است علائم اولیه را تجربه کنند که معمولاً خفیف و شبیه آنفولانزا هستند. برای مثال:
تب
گلو درد
دردهای عضلانی
درد و سفتی مفاصل
خستگی
تورم غدد لنفاوی
لرز
نکات پیشگیری از HIV
از آنجایی که هیچ درمانی برای عفونت HIV در دسترس نیست و هنوز درمان دائمی برای ایدز وجود ندارد، رعایت نکات پیشگیری از HIV در زیر ضروری است.
هنگام داشتن رابطه جنسی از وسایل جلوگیری استفاده کنید:
یکی از رایجترین راههای ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی محافظت نشده است. هنگام رابطه جنسی، مطمئن شوید که از وسایل جلوگیری استفاده میکنید.
درباره HIV با شرکای جنسی جدید صحبت کنید:
بحث درباره وضعیت HIV و خطر آن با شرکای جنسی جدید بسیار مهم است. اگر هر یک از شما مطمئن نیستید، بهترین گزینه آزمایش و استفاده از وسایل جلوگیری هنگام رابطه جنسی است.
از سوزنهای تمیز استفاده کنید:
اگر مواد مخدر را با سوزن تزریق میکنید، از تمیز بودن آن اطمینان حاصل کنید و از به اشتراک گذاشتن آن با دیگران خودداری کنید.
PrEP مصرف کنید:
PrEP (پیشگیری قبل از مواجهه) یک داروی پیشگیری کننده از HIV است که توسط افرادی که در معرض خطر ابتلا به HIV هستند استفاده میشود. با این حال، فقط زمانی باید مصرف شود که پزشکان آن را تجویز کنند.
از اشتراک گذاری اقلام شخصی خودداری کنید:
از آنجایی که وسایل شخصی مانند مسواک یا تیغ ممکن است حاوی آثاری از خون آلوده باشند، بهتر است از به اشتراکگذاری آنها با دیگران خودداری کنید.
اگر HIV مثبت هستید از شریک زندگی خود محافظت کنید:
اگر HIV مثبت هستید، مصرف داروهای مناسب میتواند از انتقال ویروس به همسرتان جلوگیری کند. علاوه بر این، اگر بار ویروسی را غیرقابل تشخیص نگه دارید، عفونت را به فرد دیگری منتقل نمیکنید. به همین ترتیب، بهترین راه برای محافظت از شریک زندگی خود، مصرف داروهای تجویزی است که میتواند به کاهش بار ویروسی و جلوگیری از انتقال کمک کند.
درمان HIV
اگرچه هیچ درمانی برای HIV/AIDS وجود ندارد، اما داروها میتوانند پیشرفت بیماری را کاهش دهند و به شما کمک کنند تا زندگی سالم و رضایت بخشی داشته باشید.
در اینجا چند گزینه درمانی برای افراد مبتلا به HIV آورده شده است.
از داروهای ضد رتروویروسی استفاده کنید:
اگر میترسید که به HIV مبتلا شوید برای دریافت داروهای ضد رتروویروسی با پزشک خود صحبت کنید. این گزینه درمانی بسیار موثر است و میتواند بار ویروسی شما را کاهش دهد و در عین حال سیستم ایمنی بدن شما را تقویت کند.
راههای درمانی HIV
اگر باردار هستید، فوراٌ به دنبال پزشک باشید.
HIVمیتواند از مادر منتقل شود:
بیماری اچ آی وی میتواند به کودک منتقل شود. بنابراین، در صورت ابتلا، ممکن است آن را در دوران بارداری، زایمان یا در زمان شیردهی به کودک خود منتقل کنید. با این حال، توصیه میکنیم فوراً به پزشک مراجعه کنید، زیرا درمان زودهنگام میتواند به طور قابل توجهی خطر انتقال را کاهش دهد.
نتیجه گیری
اگر فعالیتهایی دارید که خطر HIV/AIDS شما را افزایش میدهد، رعایت نکات پیشگیری از HIV در این مقاله برای شما مهم است. به همین ترتیب، انجام رابطه جنسی ایمن و پرهیز از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی میتواند به طور قابل توجهی شانس ابتلا به عفونت را کاهش دهد.
در نهایت، اگر با HIV زندگی میکنید، بدانید که راههای درمانی موثری وجود دارد که میتواند کمک کند.
افرادی که به طور مداوم فشار خون بالاتر از حد طبیعی دارند، به احتمال زیاد فشار خون بالا دارند. فشار خون با محاسبه نیروی فشار خون به دیوارههای شریانی، اندازهگیری میشود. این شریانها وظیفه انتقال خون از قلب شما به سایر قسمتهای بدن را بر عهده دارند. همانطور که گفته شد، طبیعی است که فشار خون شما در طول روز بسته به کاری که انجام میدهید تغییر کند. با این حال، اگر فشار خون بالا دارید، فشار خون شما بدون توجه به فعالیتی که انجام میدهید به طور مداوم بالاتر از حد طبیعی باقی میماند.
علائم فشار خون بالا
با توجه به اینکه بسیاری از افراد اصلاً علائمی را تجربه نمیکنند، فشار خون بالا اغلب به عنوان “قاتل خاموش” شناخته میشود. با این حال، برخی از افراد علائم فشار خون بالا از جمله سردرد شدید، خونریزی بینی و تنگی نفس را تجربه میکنند. به خاطر داشته باشید که اینها نشانههای خاص «قطعی» فشار خون بالا نیستند و معمولاً تنها زمانی رخ میدهند که فشار خون شما به شدت افزایش یابد. به همین دلیل ضروری است که فشار خون خود را به طور منظم چک کنید تا مطمئن شوید که در محدوده طبیعی قرار دارد.
خطرات فشار خون بالا
فشار خون بالا نه تنها شما را در معرض خطر حملات قلبی و سکته مغزی قرار میدهد، بلکه بر اندامهای شما نیز تأثیر منفی میگذارد. طبق مطالعات، فشار خون بالا باعث آسیب به شریانها، قلب، مغز، کلیهها و چشمها میشود. این آسیب به دلیل فشار زیاد بر روی شریانها و جریان ناکافی خون به این اندامهای حیاتی است. اگر فشار خون بالا درمان نشود میتواند باعث از دست دادن حافظه، حملات قلبی، سکته مغزی، عدم عملکرد کلیه، کوری و موارد دیگر شود.
چگونه فشار خون را چک کنیم؟
به طور کلی، اگر فشار خون شما بین 90/60 میلیمتر جیوه و 120/80 میلیمتر جیوه باشد، در محدوده طبیعی است. اگر فشار خون شما به طور مداوم بیش از 120/80 میلیمتر جیوه باشد، حتی در زمان استراحت، ممکن است فشار خون بالا داشته باشید.
چه کسانی در معرض خطر فشار خون هستند؟
افرادی که بالای 65 سال دارند و دارای بیماریهای کلیوی، دیابت و سابقه ژنتیکی فشارخون هستند، بیشتر در معرض فشار خون بالا قرار دارند. افرادی که از الکل، تنباکو، رژیم غذایی ناسالم استفاده میکنند و همچنین فعالیت بدنی منظم ندارند، میتوانند در معرض فشارخون بالا قرار گیرند.
سبک زندگی و رژیم غذایی برای فشار خون سالم:
توصیههای رژیم غذایی
کاهش مصرف سدیم (کمتر از 2300 میلیگرم در روز)
چربیهای ترانس را از بین ببرید.
چربیهای اشباع شده را کاهش دهید.
از مصرف الکل و تنباکو خودداری کنید.
مصرف میوه و سبزیجات را افزایش دهید.
یکی از رژیمهایی که معمولاٌ برای فشار خون بالا توصیه میشود، رژیم DASH (رویکردهای غذایی برای توقف فشار خون بالا) است. این رژیم غذایی به شما توصیه میکند که مصرف غذاهای حاوی پتاسیم، منیزیم و کلسیم را که به کاهش فشار خون و همچنین کاهش مصرف سدیم کمک میکنند، افزایش دهید.
کاسه بلغور جو دوسر با زغال اخته و توت فرنگی
توصیههای سبک زندگی
استرس را کاهش دهید.
ورزش (حداقل 30 دقیقه در روز 5 روز در هفته)
ورزش (تنیس، بسکتبال)
دوچرخه سواری
دویدن
پیاده روی
شنا كردن
ایروبیک
گزینههای دارویی
وقتی صحبت از گزینههای دارویی برای فشار خون بالا میشود، چند داروی متفاوت وجود دارد. در نتیجه، توصیه می کنیم با داروساز خود در مورد فشار خون خود صحبت کنید و در مورد همه گزینههای موجود صحبت کنید.
نتیجه گیری
فشار خون بالا وضعیتی است که در آن فشار خون شما بدون توجه به فعالیت شما بالا باقی میماند. همچنین تشخیص آن سخت است زیرا بسیاری از افراد هیچ علامتی را تجربه نمیکنند. همانطور که میدانید، میتوانید با داروساز خود در مورد روشهای مختلف بررسی و نظارت بر فشار خون خود صحبت کنید. به این ترتیب میتوانید مطمئن شوید که در محدوده طبیعی فشار خون قرار دارید. در نهایت، اگر فشار خون بالا دارید، میتوانید در مورد تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی و همچنین گزینههای دارویی برای کمک به مدیریت بیماری خود با پزشک صحبت کنید.
پوکی استخوان عارضهای است که در درجه اول استخوانها را درگیر میکند. این عارضه زمانی اتفاق میافتد که استخوانها ضعیف میشوند و فضاهای موجود در آنها بزرگ میشوند. این بیماری نه تنها میتواند خطر شکستگی استخوان را افزایش دهد، بلکه میتواند منجر به مشکلات دیگری شود که میتواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارد.
در حالی که پوکی استخوان میتواند هم جوان و هم پیر را درگیر کند، اما در میان افراد مسن، به ویژه زنان، پس از یائسگی شایعتر است.
علائم پوکی استخوان
این عارضه میتواند باعث ضعیف شدن و شکننده شدن استخوانهای شما شود. گاهی اوقات، آنها میتوانند آنقدر شکننده شوند که حتی یک افتادن کوچک میتواند باعث شکستگی شود. این شکستگیها معمولاً در ناحیه باسن، ستون فقرات و مچ دست رخ میدهند.
در مراحل اولیه، پوکی استخوان ممکن است هیچ علامتی را نشان ندهد. علائم اولیه شامل ناخنهای ضعیف و شکننده، لثههایی که شروع به عقبنشینی میکنند و کمردرد است. اگر چنین علائمی را تجربه کردید، باید با پزشک خود صحبت کنید.
علل پوکی استخوان
اکنون که میدانید پوکی استخوان چیست، بیایید در وهله اول در مورد علت آن بحث کنیم. استخوانها در سن 30 سالگی به طور کامل رشد میکنند. از آن زمان به بعد، توده استخوانی شروع به افت طبیعی میکند. متأسفانه رشد استخوانهای جدید نمیتواند به درستی عمل کند. اگرچه این یک جزء طبیعی از روند پیری است، برخی از افراد مستعد تحلیل رفتن بیش از حد استخوان هستند. این گروههای پرخطر شامل افراد مسن، زنان یائسه و افرادی با بدن کوچک هستند.
در اینجا عوامل دیگری وجود دارد که میتواند باعث افزایش تحلیل استخوان شود:
سطوح پایین هورمونهای جنسی میتواند بر استحکام استخوانها تأثیر بگذارد. به همین دلیل است که زنان بعد از یائسگی بیشتر مستعد پوکی استخوان هستند.
هورمونهای تیروئید اضافی
پرکاری غده فوق کلیوی یا پاراتیروئید
افراد با مصرف ناکافی کلسیم و کسانی که بیش از حد کم وزن هستند.
افرادی که سبک زندگی بیتحرک دارند.
کسانی که دخانیات و الکل مصرف میکنند.
مصرف استروئیدها برای مدت طولانی
برخی از شرایط پزشکی مانند سرطان، تشنج و رد پیوند میتواند منجر به پوکی استخوان شود.
گزینههای درمان پوکی استخوان
درمان پوکی استخوان عمدتاً بر داروهایی متمرکز است که میتوانند این عارضه را کاهش دهند و تراکم استخوان را بهبود بخشند. پزشکان همچنین میتوانند گزینههای درمانی را برای درد و شکستگی استخوان ناشی از پوکی استخوان توصیه کنند. علاوه بر این، افراد مبتلا به پوکی استخوان میتوانند از مکملهای خاصی استفاده کنند که کلسیم، ویتامین D و سایر مواد معدنی را افزایش میدهد و سلامت استخوانها را بهبود میبخشد.
اگرچه گزینههای درمانی زیادی وجود دارد، اما مهم است که بدانید پوکی استخوان هیچ درمانی ندارد. به همین ترتیب، هدف اولیه درمان کاهش تحلیل استخوان و تقویت استخوانها است.
در اینجا برخی از اقدامات اضافی برای جلوگیری از مشکلات و شکستگیهای بیشتر وجود دارد:
استفاده از کفش با کفی ضد لغزش برای جلوگیری از افتادن که میتواند باعث شکستگی شود.
بررسی خانه برای هر چیزی که میتواند باعث سقوط شود مانند لغزنده بودن کف، کابلهای قرار گرفته در اطراف و غیره.
اجتناب از مصرف الکل و ترک سیگار، زیرا خطر تحلیل استخوان را افزایش میدهند.
نکات پیشگیری از پوکی استخوان
پیشگیری از این عارضه برای کسانی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند ضروری است. شروع اقدامات پیشگیرانه برای کاهش تحلیل استخوان و تقویت استخوانها در اسرع وقت ضروری است. هر کسی که سابقه خانوادگی پوکی استخوان دارد باید چنین گزینههایی را در نظر بگیرد. این اقدامات تضمین نمیکند که فرد از این وضعیت رنج نبرد. با این حال، آنها میتوانند خطر را به طور قابل توجهی کاهش دهند.
در اینجا چند نکته پیشگیری وجود دارد که باید در نظر بگیرید:
مصرف کافی پروتئین، سلامت استخوانها را بهبود میبخشد. گیاهخواران ممکن است با کمبود پروتئینهای غذایی مواجه شوند و باید غذای بیشتری با پروتئین مصرف کنند.
کمبود وزن یا اضافه وزن میتواند خطر ابتلا را افزایش دهد. کنترل وزن برای سلامت استخوانها حیاتی است.
کلسیم و ویتامین D به سلامت استخوان کمک میکنند. قرار گرفتن در معرض آفتاب صبحگاهی و مصرف لبنیات کم چرب میتواند مفید باشد. غلات غنی از کلسیم، سبزیجات برگ سبز تیره و محصولات سویا نیز مفید هستند.
ورزش می تواند به تقویت استخوانها کمک کند. با این حال، آنها باید تحت نظارت مربی مناسب انجام شوند.
از سبک زندگی کم تحرک خودداری کنید. تمام تلاش خود را برای داشتن فعالیت بدنی برای بهبود سلامت استخوانهای خود انجام دهید.
هورمون درمانی برای زنان بعد از یائسگی میتواند به جلوگیری از تحلیل استخوان کمک کند.
نتیجه گیری
اگر شما یا فردی که از او مراقبت میکنید از علائم پوکی استخوان رنج میبرد، بدانید که درمان میتواند کمککننده باشد.
در سینا پیشگام دارو نوین میتوانید داروها و مکملهایی را یافت کنید که هم در درمان و هم برای پیشگیری کمک کنند.
گلوکوم بیماری است که باعث آسیب به عصب بینایی میشود و احتمالاً میتواند منجر به نابینایی شود. این بیماری فرقی نمیکند که چه کسانی را تحت تأثیر قرار میدهد، زیرا میتوان آن را در هر فردی از نوزاد تا سالمند یافت. تشخیص گلوکوم در مراحل اولیه آن ضروری است تا بتوانید از کوری زودرس جلوگیری کنید.
سه نوع مختلف از بیماریهای چشمی که تحت عنوان گلوکوم قرار میگیرند عبارتند از: گلوکوم با زاویه باز (OAG)، گلوکوم با زاویه بسته (CAG) و گلوکوم مادرزادی. هر یک از اینها میتواند به عصب بینایی آسیب برساند و به مرور زمان باعث کوری شود.
گلوکوم زاویه باز (OAG):
این شایعترین شکل گلوکوم است. این اتفاق زمانی رخ میدهد که مایع موجود در چشم (مایه زلالیه) آنطور که باید سریع تخلیه نمیشود. این تجمع معمولاً به طور همزمان روی هر دو چشم تأثیر میگذارد و باعث آسیب تدریجی عصب بینایی میشود. OAG بیشتر در افراد مسن یافت میشود و برخی ممکن است تا زمانی که کاملاً پیشرفته نشده است متوجه نشوند که به آن مبتلا هستند. اگر OAG بیش از حد طولانی باقی بماند، ممکن است درمانهای زیادی وجود نداشته باشد که کمک کند.
گلوکوم زاویه بسته (CAG)
برخلاف OAG، گلوکوم با زاویه بسته بسیار شایع نیست. CAG زمانی رخ میدهد که زاویه تخلیه چشم مسدود شده و باعث تجمع مایع میشود. این میتواند به دلیل تجمع بافت اسکار، نقص در عنبیه (قسمت رنگی چشم) و عدسی باشد. معمولاً فقط یک چشم در یک زمان تحت تأثیر قرار میگیرد و میتواند به سرعت تشدید شود و به یک اورژانس پزشکی تبدیل شود.
گلوکوم مادرزادی
گلوکوم مادرزادی نادرترین شکل گلوکوم است. این بیماری معمولاً به دلیل نقصهای مادرزادی خاصی ایجاد میشود که نتیجه عفونت در دوران بارداری یا یک بیماری ارثی است. بیشتر در کودکان و بزرگسالان مشاهده میشود. در برخی موارد، نوزادان با این بیماری متولد میشوند. این میتواند تشخیص را دشوار کند، زیرا فرد مبتلا ممکن است نتواند علائم خود را به بزرگسالان منتقل کند.
معمولاً چه زمانی گلوکوم شروع میشود؟
آب سیاه اغلب در حدود 40 سالگی به آرامی شروع میشود و حتی ممکن است تا زمانی که بیماری به طور قابل توجهی پیشرفت نکرده باشد، هیچ علامتی را متوجه نشوید.
به همین دلیل بسیار مهم است که هر سال یک معاینه جامع چشم از یک اپتومتریست انجام دهید. اپتومتریست شما میتواند به شما اطلاع دهد که آیا عصب بینایی شما آسیب دیده است یا اینکه بینایی شما در حال باریک شدن است – که هر دو میتوانند نشانههایی از ابتلا به گلوکوم باشند.
علل گلوکوم
طبق مطالعات، کارشناسان به طور قطعی نمیدانند چه چیزی باعث گلوکوم میشود. برخی از کارشناسان نظریههایی دارند که میگویند فشار در چشم باعث گلوکوم و آسیب به عصب بینایی میشود. با این حال، موارد زیادی وجود دارد که در افرادی که فشار بیش از حد در چشم خود ندارند هم ایجاد میشود.
عواملی که باعث فشار به چشم میشود عبارتند از:
قطرههای چشمی گشاد کننده
مجاری چشم مسدود
داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها
جریان خون ضعیف به عصب بینایی
فشار خون بالاتر از حد طبیعی
همچنین گروههای خاصی از افراد در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به گلوکوم هستند. خطر ابتلا به گلوکوم برای اکثر افراد بالای 60 سال و افراد آفریقایی آمریکایی بالای 40 سال افزایش مییابد. علاوه بر این، افرادی که سابقه خانوادگی OAG یا فشار خون بالا دارند، بیشتر در معرض ابتلا به گلوکوم هستند.
علائم گلوکوم
علائم گلوکوم زاویه باز
تشخیص علائم گلوکوم زاویه باز میتواند سختترین باشد، زیرا هر دو چشم را به طور همزمان درگیر میکند و میتواند به تدریج ظاهر شود. علاوه بر این، گلوکوم با زاویه باز ابتدا اغلب بینایی محیطی شما را بدتر میکند و به تدریج به سمت دید مرکزی حرکت میکند. این یکی از دلایلی است که تشخیص آن بسیار سخت است، زیرا ممکن است فکر کنید با افزایش سن بینایی شما رو به زوال است.
علائم گلوکوم زاویه بسته
علائم گلوکوم زاویه بسته میتواند خفیف باشد و گاهی اوقات فقط برای دورههای کوتاه مدت ادامه دارد. با این حال، در موارد شدید، علائم میتواند به طور قابل توجهی بیشتر طول بکشد. به طور معمول این علائم شامل تاری دید و درد در داخل و اطراف چشم شماست. علاوه بر این، حالت تهوع، قرمزی چشم و مشاهده هاله در اطراف نورها نیز از علائم گلوکوم با زاویه بسته هستند.
نوعی از گلوکوم وجود دارد که میتواند به یک وضعیت اورژانسی تبدیل شود. به این بحران بسته شدن زاویه حاد میگویند. این زمانی اتفاق میافتد که علائم منظم گلوکوم زاویه بسته با سرعت سریع پیشرفت کند.
هنگامی که دچار این مشکل شدید، به نزدیکترین چشم پزشک خود (پزشکی که در جراحی چشم و چشم تخصص دارد) یا نزدیکترین اورژانس مراجعه کنید.
علائم گلوکوم مادرزادی
گلوکوم مادرزادی معمولاٌ در نوزادان و کودکان خردسال مشاهده میشود، بنابراین مهم است که کودک خود را برای علائم زیر تحت نظر داشته باشید. آبریزش چشمها، حساسیت به نور، چرکی بیش از حد، مالش بیش از حد چشمها و بسته نگه داشتن چشمها در اکثر مواقع همگی نشانههای گلوکوم مادرزادی هستند.
ابتلا به این بیماری در مراحل اولیه برای ارائه درمان موثر ضروری است. اگر گلوکوم بیش از حد طولانی باقی بماند، زوال عصب بینایی را نمیتوان کاهش داد یا معکوس کرد.
درمان بیماری گلوکوم
یکی از رایجترین سوالات در مورد گلوکوم این است که آیا این بیماری قابل درمان است یا خیر. متأسفانه، هیچ درمانی برای گلوکوم وجود ندارد – اما این بدان معنا نیست که بینایی خود را از دست میدهید.
با گذشت زمان، گلوکوم باعث کاهش بینایی پیشرونده و غیرقابل برگشت میشود. همچنین میتواند باعث نابینایی شود. تنها راه برای جلوگیری از این اتفاق، مدیریت وضعیت شما است. خوشبختانه، با درمان زودهنگام پزشک متخصص، کنترل گلوکوم امکان پذیر است تا بتوانید بینایی خوبی در طولانی مدت داشته باشید.
بهترین درمان برای گلوکوم چیست؟
اگر مشخص شد که مبتلا به گلوکوم هستید و درمان را زود شروع کنید، ممکن است بتوانید از هرگونه کاهش دید بیشتر جلوگیری کنید. اما مهم است که به یاد داشته باشید که گلوکوم یک بیماری مزمن است – قابل درمان نیست، اما میتوان تا حدودی از پیشروی بیماری جلوگیری کرد.
علاوه بر این، درمانهای گلوکوم میتواند از قطرههای چشمی که روزانه استفاده میشود تا لیزر درمانی و جراحی متفاوت باشد.
برخی از این درمانها میتوانند گستردهتر باشند، به همین دلیل مهم است که هر چه زودتر مراقب علائم و گلوکوم باشید. این به شما این امکان را می دهد که بهترین فرصت را برای کاهش سرعت زوال عصب بینایی داشته باشید.
نتیج گیری
به طور خلاصه، گلوکوم یک بیماری منحصر به فرد است که ما اطلاعات زیادی در مورد آن نداریم. علل آن ناشناخته است و هیچ درمانی وجود ندارد. همانطور که ذکر شد، گزینههای درمانی زیادی وجود دارد که به راحتی در دسترس هستند و میتوانند به جلوگیری از بدتر شدن علائم کمک کنند. مهمترین چیز این است که در مراحل اولیه مشخص شود. به یاد داشته باشید که مراقب نوزاد یا کودک خردسال خود باشید، زیرا ممکن است نتوانند علائم خود را به شما منتقل کنند.
کاهش مواد مغذی توسط دارو اغلب ناشی از کاهش جذب یا تداخل با فرآیندهای طبیعی بدن است. برای داروسازان، شناخت علائم بالقوه و شناسایی انواع داروهای کاهشدهنده مواد مغذی ضروری است. با انجام این کار، آنها میتوانند اقدامات پیشگیرانهای را برای کاهش خطرات و حمایت از سلامت بیمار انجام دهند.
8 داروی کاهش دهنده مواد مغذی
1) آنتی بیوتیکها
برخی از آنتی بیوتیکها از جمله سفالوسپورینها، ماکرولیدها و پنی سیلینها با کاهش ویتامین K و چندین ویتامین B مرتبط هستند. مطالعات نشان دادند که این اتفاق بر اثر اختلال در میکرو فلور طبیعی روده رخ میدهد. داروسازان باید در نظارت بر بیماران تحت رژیمهای طولانی مدت آنتی بیوتیک برای علائم کمبود مواد مغذی توجه داشته باشند.
2) داروهای ضد تشنج
داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین (تگرتول) و فنی توئین (دیلانتین) با کاهش ویتامین D مرتبط هستند و به طور بالقوه بر سطح کلسیم تأثیر میگذارند. برای بیمارانی که از این داروها استفاده میکنند، نظارت منظم بر سطح ویتامین D و کلسیم توصیه میشود و در صورت لزوم برای حفظ سطوح کافی، مکمل مصرف شود.
3) داروهای ضد التهاب و آنتی هیستامینها
کورتیکواستروئیدها و آنتی هیستامینها مانند پردنیزون، پردنیزولون و هیدروکسیزین ممکن است منجر به کاهش مواد مغذی مختلف از جمله ملاتونین، ویتامینهای A، B9، B12، C و D شود. این کاهش میتواند به صورت بیخوابی، مشکلات بینایی و کم خونی ظاهر شود. در صورت لزوم برای حفظ سطوح کافی، مکمل مصرف شود.
4) کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها با کاهش کلسیم همراه بوده و نیاز به مکمل بالقوه با ویتامین D برای افزایش جذب کلسیم و جلوگیری از عوارض ناشی از کمبود دارد.
5) داروهای ضد فشار خون
برخی از داروهای ضد فشار خون، به ویژه دیورتیکهای لوپ و تیازیدها، ممکن است منجر به عدم تعادل الکترولیتی مانند هیپوکالمی و هیپومنیزیمی شوند که ممکن است نیاز به مکمل داشته باشند. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان میدهد ارتباط بین مهارکنندههای ACE و کاهش روی وجود دارد.
6) داروهای کاهنده کلسترول
مهارکنندههای HMG CoA ردوکتاز، که معمولاٌ به عنوان استاتین شناخته میشوند، با کاهش کوآنزیم Q10، یک آنزیم ضروری با خواص آنتی اکسیدانی مرتبط هستند. این امر بر اهمیت نظارت بر بیماران در مورد استاتینها برای کاهش احتمالی CoQ10 و در نظر گرفتن مکمل در صورت لزوم تأکید میکند.
7) درمان دیابت
متفورمین، یک داروی دیابت که به طور گسترده مورد استفاده قرار میگیرد، با کاهش ویتامین B12 مرتبط است. نظارت منظم بر سطح ویتامین B12 برای بیماران تحت درمان طولانی مدت متفورمین، همراه با مکمل در صورت لزوم برای جلوگیری از عوارض ناشی از کمبود توصیه میشود.
8) داروهای کاهنده اسید
هم مسدودکنندههای H2 و هم مهارکنندههای پمپ پروتون (PPIs) با کاهش مواد مغذی مختلف از جمله ویتامین B12، کلسیم، اسید فولیک، آهن و روی مرتبط هستند. داروسازان باید در نظارت بر بیمارانی که از داروهای کاهنده اسید استفاده میکنند از نظر علائم کمبود مواد مغذی توجه داشته باشند و در صورت لزوم مصرف مکمل را در نظر بگیرند.
چگونه به بیماران مبتلا به کمبود مواد مغذی کمک کنیم؟
فراتر از شناسایی و مدیریت کاهش مواد مغذی ناشی از دارو، داروسازان نقش مهمی در ارائه مشاوره و حمایت از بیماران دارند.
در اینجا چند استراتژی برای کمک به بیماران برای کاهش خطرات ناشی از کاهش مواد مغذی وجود دارد:
ارائه آموزش: به بیماران در مورد خطرات بالقوه کاهش مواد مغذی مرتبط با داروهای آنها اطلاع دهید. بر اهمیت حفظ سطوح کافی مواد مغذی برای سلامت و تندرستی کلی تأکید کنید.
نظارت مستمر: بیماران را تشویق کنید تا تحت نظارت منظم سطوح مواد مغذی مربوطه از طریق آزمایش خون یا سایر اقدامات تشخیصی قرار گیرند. این امکان تشخیص زودهنگام کمبودها و مداخله به موقع را فراهم میکند.
تشویق به مصرف مکملها: مکملهای غذایی مناسب را بر اساس نیازهای فردی بیمار و رژیمهای دارویی توصیه کنید. با ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی همکاری کنید تا استراتژیهای مکمل را تعیین کنید و در عین حال عواملی مانند دوز، شکل و مدت زمان را در نظر بگیرید.
اصلاحات غذایی: راهنمایی در مورد اصلاحات رژیم غذایی ارائه دهید تا به بیماران کمک کند تا مواد مغذی از بین رفته را به طور طبیعی جبران کنند. مصرف غذاهای غنی از مواد مغذی را تجویز کنید و در صورت لزوم، بیماران را برای مشاوره غذایی شخصی به متخصصان تغذیه معرفی کنید.
حمایت از شیوه زندگی: برای اصلاح شیوه زندگی به بیماران استفاده از مکملهای مغذی را پیشنهاد دهید. این ممکن است شامل ترویج فعالیت بدنی منظم، تکنیکهای مدیریت استرس، بهداشت و خواب کافی باشد.
پیگیری منظم: برای ارزیابی بیمار، نظارت بر سطوح مواد مغذی و تنظیم مداخلات در صورت لزوم، قرار ملاقاتهای منظم را برنامهریزی کنید. مسیر ارتباطی باز را برای رسیدگی به هر گونه نگرانی یا چالشی که بیماران ممکن است با آن مواجه شوند فراهم کنید.
نتیجهگیری
با ادغام مشاوره کاهش مواد مغذی در حوزه خود، میتوانید به بیماران کمک کنید تا نقش فعالی در حفاظت از سلامت خود در برابر اثرات نامطلوب احتمالی کاهش مواد مغذی ناشی از دارو داشته باشند.
جهت آبرسانی و تامین مایعات و املاح از دست رفته بدن در:
اسهال، استفراغ و مسمومیتهای غذایی
ورزشکاران پس از تمرین
گرمازدگی و سفر به مناطق گرمسیری
سرما خوردگی و سایر بیماریهای عفونی
سوختگی
کلسیم جوشان
قرص جوشان کلسیم ۵۰۰ میلیگرم حاوی مقداری مناسب از کلسیم برای تامین نیاز بدن افراد مختلف است. این کلسیم جوشان به پیشگیری از پوکی استخوانها و همچنین به بالا بردن استحکام دندانهای ما کمک میکند.
مصرف روزانه مورد نیاز بدن 1 الی 2 عدد قرص است که هر قرص باید در یک لیوان آب حل شود. توصیه میشود این مکمل را پس از وعده غذایی مصرف کنید. این محصول با طعم دوست داشتنی لیمو تولید شده است. کلسیم از فراوانترین مادههای معدنی در بدن است که مقادیر زیادی از آن در استخوانها و دندانها موجود است.
کد تخفیفSPC10
مکملهای جنسی
ژل سیلدنافیل ارکژل
ویژه بانوان فمه femme
ویژه آقایان power
ژل سیلدنافیل ارکژل
سیلدنافیل در درمان اختلال نعوظ و ناتوانی جنسی در آقایان و مشکلات برانگیختگی جنسی در بانوان استفاده میشود. این دارو با افزایش جریان خون در آلت تناسلی به نعوظ در هنگام تحریک جنسی کمک میکند. سیلدنافیل باعث مهار نوع شماره ۵ آنزیم فسفودی استراز (cGMP) و افزایش نیتریک اکساید (NO) در سلولها میگردد. این آنزیم جریان خون در آلت تناسلی مرد را تنظیم میکند. در واقع سیلدنافبل جریان خون را در آلت تناسلی مردان در شرایط تحریک جنسی افزایش میدهد. محصولات مختلفی از جمله مکمل پاور وجود دارد که به نعوذ کمک میکند. برای دانستن بیشتر در رابطه با اختلالات در نعوظ و راه های رفع زود انزالی، توصیه میشود مقاله لینک شده را مطالعه کنید.
ویژه بانوان فمه femme
فمه femme bioenergol یک مکمل غذایی برای زنان است که کاربردهای آن در مواردی نظیر کاهش میل جنسی و خستگی در زنان است. همچنین این محصول منبعی از مواد غذایی مهم برای عملکرد سیستم تولیدمثل میباشد. مکمل femme به کمک آمده تا خانمها تجربه خوبی از رابطه داشته باشند. ال آرژنین – ال آسپارتات موجود در این محصول به همراه جینسینگ، روی و ویتامین B6 از جمله موادی هستند که به سلامت دستگاه تولیدمثل و افزایش باروری کمک فراوانی میکنند.
ویژه آقایان power
مکمل پاور از دسته مکملهای Bioenergol است که در کشور پرتغال تولید میشود. افزایش میل جنسی و بهبود ناباروری از مشخصههای اصلی پاور است. این مکمل خوراکی به صورت مایع بوده و باعث افزایش خون رسانی به اندامها و همچنین بهبود وضعیت نعوظ میشود. افزایش گردش خون، به سبب وجود ال آرژنین – ال آسپارتات سطح انرژی را بالاتر برده و سبب تجربه رابطه بهتری در زوجها میشود. مکمل پاور، با دارا بودن موادی همچون ال آرژنین – ال آسپارتات، جینسینگ پرویی (ماکا به شکل مایع) و روی، علاوه بر بهبود ناباروری به افزایش میل جنسی و همچنین بهبود وضعیت نعوظ بسیار کمک میکند.
کد تخفیفSPC10
سایر محصولات جنسی مرتبط
فروش فقط با نسخه پزشک و یا توصیه دکتر داروساز
کرم واژینال کلیندامازول
درمان همزمان عفونتهای قارچی و باکتریایی | استفاده از یک دارو به جای دو دارو
کرم واژینال کلیندامازول ترکیبی از داروی کلیندامایسین (2%) و کلوتریمازول (2%) به عنوان ماده مؤثر میباشد. کلوتریمازول یک داروی ضد قارچ است که در درمان و کاهش خارش و سوزش واژنی ناشی از عفونتهای قارچی مانند کاندیدا مورد استفاده قرار میگیرد. کلیندامایسین نوعی آنتیبیوتیک است که برای درمان شماری از عفونتهای باکتریایی واژینال استفاده میشود. ترکیب این دو دارو در کرم واژینال کلیندامازول به درمان همزمان عفونتهای واژینال قارچی و باکتریایی کمک میکند.
ژل موضعی سیلدنافیل - ارکژل
سیلدنافیل در درمان اختلال نعوظ و ناتوانی جنسی در آقایان و مشکلات برانگیختگی جنسی در بانوان استفاده میشود. این دارو با افزایش جریان خون در آلت تناسلی به نعوظ در هنگام تحریک جنسی کمک میکند. سیلدنافیل باعث مهار نوع شماره ۵ آنزیم فسفودی استراز (cGMP) و افزایش نیتریک اکساید (NO) در سلولها میگردد. این آنزیم جریان خون در آلت تناسلی مرد را تنظیم میکند. در واقع سیلدنافیل جریان خون را در آلت تناسلی مردان در شرایط تحریک جنسی افزایش میدهد. محصولات مختلفی از جمله مکمل پاور وجود دارد که به نعوذ کمک میکند. برای دانستن بیشتر در رابطه با اختلالات در نعوظ و راههای رفع زود انزالی، توصیه میشود مقاله لینک شده را مطالعه کنید.
شربت ضد سرفه آی.کاف
بهبود تنفس با کمک ترکیبات ساپونین در عصاره برگ پیچک به روشهای زیر صورت میگیرد:
اس امپراسین ۴۰ به عنوان گرانولهای آنتریک کوتد خوراکی درون کپسول میباشد. اس امپراسین از جمله مهارکنندههای بمب پروتون و اسید معده است. همچنین به درمان بازگشت محتویات معده به مری (ریفلاکس) کمک فراوانی میکند.
از دیگر کاربردهای دارو اس امپراسین میتوان موارد زیر را نام برد:
حفظ درمان التهاب مری فرساینده بهبود یافته
درمان بیماری بازگشت محتویات معده به مری علائم دار
درمان زخمهای اثنی عشر ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری