مهمترین علل فشار خون بالا

افرادی که به طور مداوم فشار خون بالاتر از حد طبیعی دارند، به احتمال زیاد فشار خون بالا دارند. فشار خون با محاسبه نیروی فشار خون به دیواره‌های شریانی، اندازه‌گیری می‌شود. این شریان‌ها وظیفه انتقال خون از قلب شما به سایر قسمت‌های بدن را بر عهده دارند. همانطور که گفته شد، طبیعی است که فشار خون شما در طول روز بسته به کاری که انجام می‌دهید تغییر کند. با این حال، اگر فشار خون بالا دارید، فشار خون شما بدون توجه به فعالیتی که انجام می‌دهید به طور مداوم بالاتر از حد طبیعی باقی می‌ماند.

علائم فشار خون بالا

با توجه به اینکه بسیاری از افراد اصلاً علائمی را تجربه نمی‌کنند، فشار خون بالا اغلب به عنوان “قاتل خاموش” شناخته می‌شود. با این حال، برخی از افراد علائم فشار خون بالا از جمله سردرد شدید، خونریزی بینی و تنگی نفس را تجربه می‌کنند. به خاطر داشته باشید که اینها نشانه‌های خاص «قطعی» فشار خون بالا نیستند و معمولاً تنها زمانی رخ می‌دهند که فشار خون شما به شدت افزایش یابد. به همین دلیل ضروری است که فشار خون خود را به طور منظم چک کنید تا مطمئن شوید که در محدوده طبیعی قرار دارد.

خطرات فشار خون بالا

فشار خون بالا نه تنها شما را در معرض خطر حملات قلبی و سکته مغزی قرار می‌دهد، بلکه بر اندام‌های شما نیز تأثیر منفی می‌گذارد. طبق مطالعات، فشار خون بالا باعث آسیب به شریان‌ها، قلب، مغز، کلیه‌ها و چشم‌ها می‌شود. این آسیب به دلیل فشار زیاد بر روی شریان‌ها و جریان ناکافی خون به این اندام‌های حیاتی است. اگر فشار خون بالا درمان نشود می‌تواند باعث از دست دادن حافظه، حملات قلبی، سکته مغزی، عدم عملکرد کلیه، کوری و موارد دیگر شود.

چگونه فشار خون را چک کنیم؟

به طور کلی، اگر فشار خون شما بین 90/60 میلی‌متر جیوه و 120/80 میلی‌متر جیوه باشد، در محدوده طبیعی است. اگر فشار خون شما به طور مداوم بیش از 120/80 میلی‌متر جیوه باشد، حتی در زمان استراحت، ممکن است فشار خون بالا داشته باشید.

چه کسانی در معرض خطر فشار خون هستند؟

افرادی که بالای 65 سال دارند و دارای بیماری‌های کلیوی، دیابت و سابقه ژنتیکی فشارخون هستند، بیشتر در معرض فشار خون بالا قرار دارند. افرادی که از الکل، تنباکو، رژیم غذایی ناسالم استفاده می‌کنند و همچنین فعالیت بدنی منظم ندارند، میتوانند در معرض فشارخون بالا قرار گیرند.

سبک زندگی و رژیم غذایی برای فشار خون سالم:

توصیه‌های رژیم غذایی

• کاهش مصرف سدیم (کمتر از 2300 میلی‌گرم در روز)
• چربی‌های ترانس را از بین ببرید.
• چربی‌های اشباع شده را کاهش دهید.
• از مصرف الکل و تنباکو خودداری کنید.
• مصرف میوه و سبزیجات را افزایش دهید.

یکی از رژیم‌هایی که معمولاٌ برای فشار خون بالا توصیه می‌شود، رژیم DASH (رویکردهای غذایی برای توقف فشار خون بالا) است. این رژیم غذایی به شما توصیه می‌کند که مصرف غذاهای حاوی پتاسیم، منیزیم و کلسیم را که به کاهش فشار خون و همچنین کاهش مصرف سدیم کمک می‌کنند، افزایش دهید.

• کاسه بلغور جو دوسر با زغال اخته و توت فرنگی
• توصیه‌های سبک زندگی
• استرس را کاهش دهید.
• ورزش (حداقل 30 دقیقه در روز 5 روز در هفته)
• ورزش (تنیس، بسکتبال)
• دوچرخه سواری
• دویدن
• پیاده روی
• شنا كردن
• ایروبیک

گزینه‌های دارویی

وقتی صحبت از گزینه‌های دارویی برای فشار خون بالا می‌شود، چند داروی متفاوت وجود دارد. در نتیجه، توصیه می کنیم با داروساز خود در مورد فشار خون خود صحبت کنید و در مورد همه گزینه‌های موجود صحبت کنید.

نتیجه گیری

فشار خون بالا وضعیتی است که در آن فشار خون شما بدون توجه به فعالیت شما بالا باقی می‌ماند. همچنین تشخیص آن سخت است زیرا بسیاری از افراد هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند. همانطور که میدانید، می‌توانید با داروساز خود در مورد روش‌های مختلف بررسی و نظارت بر فشار خون خود صحبت کنید. به این ترتیب می‌توانید مطمئن شوید که در محدوده طبیعی فشار خون قرار دارید. در نهایت، اگر فشار خون بالا دارید، می‌توانید در مورد تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی و همچنین گزینه‌های دارویی برای کمک به مدیریت بیماری خود با پزشک صحبت کنید.

مطالب مشابه:

سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

پوکی استخوان

ویتامین منیزیم ویتاسین Vitasin

سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

سندرم روده تحریک پذیر یا IBS باعث علائم ناراحت کننده یا دردناک شکمی می‌شود. یبوست، اسهال، گاز و نفخ، همگی از علائم شایع IBS هستند. این بیماری به دستگاه گوارش شما آسیب نمی‌رساند یا خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش نمی‌دهد. شما اغلب می‌توانید علائم را از طریق داروها، رژیم غذایی و تغییر سبک زندگی مدیریت کنید.

افراد مبتلا به IBS علائمی از جمله درد شکم و گرفتگی عضلات را تجربه می‌کنند. با این بیماری، ممکن است اسهال مکرر، یبوست یا هر دو را نیز داشته باشید. این بیماری باعث آسیب بافتی در دستگاه گوارش نمی‌شود یا خطر ابتلا به بیماری‌های جدی‌تری مانند سرطان روده بزرگ را افزایش نمی‌دهد. درعوض، این یک بیماری مزمن (طولانی مدت) است که بیشتر افراد می‌توانند با تغییر برنامه‌های غذایی روزمره، مصرف داروها، آن را کنترل کنند.

انواع سندرم روده تحریک پذیر چیست؟

محققان IBS را بر اساس نحوه ظاهر مدفوع شما در روزهایی که علائم تشدید می‌شود، مشخص می‌کنند. اکثر افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر در برخی روزها حرکات روده طبیعی و در برخی روزها غیر طبیعی هستند. روزهای غیر طبیعی نوع IBS شما را مشخص می‌کند.

IBS با یبوست (IBS-C): بیشتر مدفوع سفت و توده ای است.

سندرم روده تحریک پذیر همراه با اسهال (IBS-D): بیشتر مدفوع اسهالی است.

IBS با عادات روده مختلط (IBS-M): مدفوع هم سخت و توده ای است و هم اسهالی.

تفاوت ها مهم هستند. درمان‌های خاص فقط برای انواع خاصی از IBS کار می کنند.

علائم و نشانه‌های سندرم روده تحریک پذیر:

• درد یا گرفتگی شکم که معمولاً مربوط به مدفوع است.
• گاز اضافی و نفخ.
• اسهال، یبوست
• مخاط در مدفوع
• احساس تخلیه نشدن روده

برخی علائم ممکن است نشان‌دهنده مشکل جدی‌تری باشد. اگر علائم رایج IBS زیر را دارید در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید:

• تب
• خونریزی از رکتوم
• کاهش وزن بی دلیل
• اسهال آنقدر شدید است که شما را در شب بیدار می کند
• درد شدید شکم (مخصوصاً وقتی که مدفوع یا گاز دفع می کنید بهبود نمی‌یابد)

چه چیزی باعث سندرم روده تحریک پذیر می‌شود؟

محققان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی باعث IBS می‌شود، اما آن را به عنوان یک اختلال عصبی گوارشی (GI) طبقه‌بندی می‌کنند. این شرایط که اختلالات تعامل روده و مغز نیز نامیده می‌شود، با مشکلاتی در نحوه هماهنگی روده و مغز برای کمک به عملکرد دستگاه گوارش شما مرتبط است.

چالش‌های ارتباطی بین مغز و روده:

اختلال حرکت: ممکن است در نحوه انقباض عضلات گوارشی و حرکت غذا از طریق دستگاه گوارش مشکل داشته باشید. عضله کولون (روده بزرگ) در افراد مبتلا به IBS تمایل بیشتری به انقباض دارد. این انقباضات باعث گرفتگی و درد می شود.

حساسیت احشایی: ممکن است اعصاب فوق حساسی در دستگاه گوارش خود داشته باشید. افراد مبتلا به IBS نسبت به افراد بدون IBS تحمل درد کمتری دارند. دستگاه گوارش شما ممکن است در این شرایط به درد یا ناراحتی شکم، فوق العاده حساس باشد.

سایر علل بالقوه IBS عبارتند از:

• باکتری‌های روده
• عفونت‌های شدید
• عدم تحمل غذایی
• استرس دوران کودکی

تحریک سندرم روده تحریک پذیر

اگر مبتلا به IBS هستید، ممکن است متوجه شده باشید که برخی موارد باعث ایجاد علائم می‌شوند. یک محرک به خودی خود باعث ایجاد این بیماری نمی‌شود، اما می‌تواند باعث تشدید علائم شود.

محرک‌های رایج عبارتند از:

• پریودها
• برخی غذاها
• استرس

عوامل خطر

IBS اغلب در نوجوانی تا اوایل دهه 40 رخ می‌دهد. احتمال تشخیص IBS در افرادی که در بدو تولد به آنها زن اختصاص داده شده است (AFAB) تا دو برابر بیشتر است. سایر عوامل خطر عبارتند از:

• عدم تحمل برخی غذاها
• عفونت شدید دستگاه گوارش
• تشخیص اضطراب، افسردگی یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

بسیاری از افراد مبتلا به IBS، سایر شرایط درد مزمن را نیز دارند. شرایط مرتبط با افزایش خطر IBS عبارتند از:

• فیبرومیالژیا
• سندرم خستگی مزمن
• درد مزمن لگن

چگونه سندرم روده تحریک پذیر مشخص می‌شود؟

اولین قدم در تشخیص IBS یک تاریخچه پزشکی دقیق است. پزشک شما در مورد علائم شما سوال خواهد کرد.

• آیا درد مربوط به اجابت مزاج دارید؟
• آیا متوجه تغییری در دفعات دفع مدفوع می شوید؟
• آیا تغییری در ظاهر مدفوع شما ایجاد شده است؟
• هر چند وقت یکبار علائم دارید؟
• علائم شما از چه زمانی شروع شد؟
• چه داروهایی مصرف می کنید؟
• آیا اخیراً بیمار بودید یا رویداد استرس زا در زندگی خود داشتید؟

بسته به علائم شما، ممکن است برای تایید تشخیص، به آزمایش‌های دیگری نیاز داشته باشید. هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص IBS وجود ندارد. در عوض، پزشک شما تشخیص می‌دهد که آیا IBS دارید یا خیر:

تست‌های آزمایشگاهی

آزمایش خون: برای بررسی وضعیت بیماری گوارشی یا شرایط دیگری که ممکن است علائم شما را ایجاد کند.

آزمایش مدفوع: برای بررسی عفونت یا علائم التهاب در روده شما ناشی از یک بیماری گوارشی.

تست تنفس هیدروژن: برای بررسی اینکه آیا رشد بیش از حد باکتری در روده خود (SIBO) دارید یا عدم تحمل غذایی دارید.

تست‌های تصویربرداری

ممکن است برای رد شرایطی که شامل التهاب یا رشد غیرطبیعی در دستگاه گوارش شما باشد، به روش‌های تصویربرداری نیاز داشته باشید.

کولونوسکوپی: می‌تواند به ارائه‌دهنده شما کمک کند تا تشخیص دهد که آیا شما اختلالات روده خاصی دارید که ممکن است باعث علائم شما شود، از جمله پولیپ، IBD و تومورهای سرطانی. برای این روش، پزشک لوله‌ای را وارد می‌کند که به آنها اجازه می‌دهد کل کولون شما را مشاهده کنند.

سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر: مشابه کولونوسکوپی است، به جز اینکه پزشک لوله‌ای را وارد می‌کند که به آن‌ها اجازه می‌دهد فقط پوشش رکتوم و قسمت پایین کولون شما را مشاهده کنند.

آندوسکوپی فوقانی: می‌تواند به پزشک شما در تشخیص بیماری سلیاک یا سایر بیماری‌های دستگاه گوارش کمک کند. در این روش پزشک لوله ‌ای را وارد که داخل مری (لوله غذا)، معده و اولین قسمت روده کوچک شما (اثنی‌عشر) را نمایش داده شود.

درمان سندرم روده تحریک پذیر

هیچ درمان خاصی برای همه یکسان نیست، اما اکثر افراد مبتلا به IBS می‌توانند یک برنامه درمانی مناسب برای این بیماری داشته باشند. گزینه‌های درمانی معمولی شامل تغییر رژیم غذایی است و داروها نیز می‌توانند کمک کننده باشند.

بسیاری از این درمان‌ها برای اثربخشی به زمان نیاز دارند. این درمان‌ها می‌توانند به علائم شما کمک کنند، اما علائم شما ممکن است به طور کامل از بین نرود.

تغییر وعده‌های غذایی

یک متخصص تغذیه می‌تواند به شما در انتخاب غذاها و اصلاح عادات غذایی/نوشیدنی برای جلوگیری از تشدید علائم کمک کند. آنها ممکن است به شما توصیه کنند:

• فیبر را در رژیم غذایی خود افزایش دهید.
• محصولات لبنی مانند پنیر و شیر را محدود کنید.
• غذاهایی که باعث ایجاد گاز در شما می شوند را محدود کنید.
• از گلوتن اجتناب کنید.
• رژیم غذایی کم FODMAP را امتحان کنید.
• مقدار زیادی آب مصرف کنید.

فعالیت‌های روزانه داشته باشید:

• به طور منظم ورزش کنید.
• تکنیک‌های تمدد اعصاب را امتحان کنید.
• به اندازه کافی بخوابید.
• استرس و اضطراب خود را کنترل کنید.
• درمان شناختی رفتاری  (CBT)
• هیپنوتیزم درمانی
• بیوفیدبک

داروها

پزشک شما ممکن است داروهایی را برای تسکین علائم تجویز کند، از جمله:

داروهای ضد افسردگی (اگر افسردگی و اضطراب همراه با درد شدید شکمی دارید). این داروها شامل داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) و مهارکننده‌های سروتونین (SSRIs) هستند.

داروهایی برای کاهش یبوست (از جمله مکمل‌های فیبر و ملین).

داروهای ضد اسهال

داروهایی برای کمک به اسپاسم روده

تحقیقات در مورد اثربخشی آنها ادامه دارد، پزشک شما ممکن است پروبیوتیک‌ها را توصیه کند. این “باکتری‌های خوب” ممکن است به تسکین علائم IBS کمک کنند.

داروهایی که به طور خاص برای درمان IBS استفاده می‌شوند عبارتند از:

• دی سیکلومین
• هیوسیامین
• لوبیپروستون
• لیناکلوتید
• پلکاناتید
• ریفاکسیمین

آیا می توانم از ابتلا به IBS جلوگیری کنم؟

از آنجایی که هیچ دلیل شناخته شده‌ای برای IBS وجود ندارد، نمی‌توانید از آن پیشگیری یا اجتناب کنید. اگر مبتلا به IBS هستید، می‌توانید با اجتناب از محرک‌ها از تشدید علائم جلوگیری کنید.

آیا داشتن سندرم روده تحریک پذیر خطر ابتلا به مشکلات جدی گوارشی را در من افزایش می‌دهد؟

خیر،IBS  شما را در معرض خطر بالاتر ابتلا به بیماری‌هایی مانند کولیت، بیماری کرون یا سرطان روده بزرگ قرار نمی‌دهد.

نتیجه گیری

علائم IBS، مانند درد معده، اسهال، یبوست و گاز معده، ناراحت کننده هستند و می توانند در زندگی شما اختلال ایجاد کنند. اما سندرم روده تحریک پذیر قابل کنترل است. شما می‌توانید با تغییر آنچه می‌خورید و تنظیم عادات روزانه خود برای کنترل بهتر محرک‌ها، علائم را بهبود بخشید. اگر علائم معده دارید که از بین نمی‌روند، با پزشک خود صحبت کنید. با هم، می‌توانید به یک جمع‌بندی کلی از نحوه کنترل بیماری خود برسید.

مطالب مشابه:

بیماری‌های مغزی

داروهای طبیعی برای سلامت روده

پوکی استخوان عارضه‌ای است که در درجه اول استخوان‌ها را درگیر می‌کند. این عارضه زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان‌ها ضعیف می‌شوند و فضاهای موجود در آنها بزرگ می‌شوند. این بیماری نه تنها می‌تواند خطر شکستگی استخوان را افزایش دهد، بلکه می‌تواند منجر به مشکلات دیگری شود که می‌تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارد.

در حالی که پوکی استخوان می‌تواند هم جوان و هم پیر را درگیر کند، اما در میان افراد مسن، به ویژه زنان، پس از یائسگی شایع‌تر است.

علائم پوکی استخوان

این عارضه می‌تواند باعث ضعیف شدن و شکننده شدن استخوان‌های شما شود. گاهی اوقات، آنها می‌توانند آنقدر شکننده شوند که حتی یک افتادن کوچک می‌تواند باعث شکستگی شود. این شکستگی‌ها معمولاً در ناحیه باسن، ستون فقرات و مچ دست رخ می‌دهند.

در مراحل اولیه، پوکی استخوان ممکن است هیچ علامتی را نشان ندهد. علائم اولیه شامل ناخن‌های ضعیف و شکننده، لثه‌هایی که شروع به عقب‌نشینی می‌کنند و کمردرد است. اگر چنین علائمی را تجربه کردید، باید با پزشک خود صحبت کنید.

علل پوکی استخوان

اکنون که می‎دانید پوکی استخوان چیست، بیایید در وهله اول در مورد علت آن بحث کنیم. استخوان‌ها در سن 30 سالگی به طور کامل رشد می‌کنند. از آن زمان به بعد، توده استخوانی شروع به افت طبیعی می‌کند. متأسفانه رشد استخوان‌های جدید نمی‌تواند به درستی عمل کند. اگرچه این یک جزء طبیعی از روند پیری است، برخی از افراد مستعد تحلیل رفتن بیش از حد استخوان هستند. این گروه‌های پرخطر شامل افراد مسن، زنان یائسه و افرادی با بدن کوچک هستند.

در اینجا عوامل دیگری وجود دارد که می‌تواند باعث افزایش تحلیل استخوان شود:

سطوح پایین هورمون‌های جنسی می‌تواند بر استحکام استخوان‌ها تأثیر بگذارد. به همین دلیل است که زنان بعد از یائسگی بیشتر مستعد پوکی استخوان هستند.

• هورمون‌های تیروئید اضافی
• پرکاری غده فوق کلیوی یا پاراتیروئید
• افراد با مصرف ناکافی کلسیم و کسانی که بیش از حد کم وزن هستند.
• افرادی که سبک زندگی بی‌تحرک دارند.
• کسانی که دخانیات و الکل مصرف می‌کنند.
• مصرف استروئیدها برای مدت طولانی
• برخی از شرایط پزشکی مانند سرطان، تشنج و رد پیوند می‌تواند منجر به پوکی استخوان شود.

گزینه‌های درمان پوکی استخوان

درمان پوکی استخوان عمدتاً بر داروهایی متمرکز است که می‌توانند این عارضه را کاهش دهند و تراکم استخوان را بهبود بخشند. پزشکان همچنین می‌توانند گزینه‌های درمانی را برای درد و شکستگی استخوان ناشی از پوکی استخوان توصیه کنند. علاوه بر این، افراد مبتلا به پوکی استخوان می‌توانند از مکمل‌های خاصی استفاده کنند که کلسیم، ویتامین D و سایر مواد معدنی را افزایش می‌دهد و سلامت استخوان‌ها را بهبود می‌بخشد.

اگرچه گزینه‌های درمانی زیادی وجود دارد، اما مهم است که بدانید پوکی استخوان هیچ درمانی ندارد. به همین ترتیب، هدف اولیه درمان کاهش تحلیل استخوان و تقویت استخوان‌ها است.

در اینجا برخی از اقدامات اضافی برای جلوگیری از مشکلات و شکستگی‌های بیشتر وجود دارد:

• استفاده از  کفش با کفی ضد لغزش برای جلوگیری از افتادن که می‌تواند باعث شکستگی شود.
• بررسی خانه برای هر چیزی که می‌تواند باعث سقوط شود مانند لغزنده بودن کف، کابل‌های قرار گرفته در اطراف و غیره.
• اجتناب از مصرف الکل و ترک سیگار، زیرا خطر تحلیل استخوان را افزایش می‌دهند.

نکات پیشگیری از پوکی استخوان

پیشگیری از این عارضه برای کسانی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند ضروری است. شروع اقدامات پیشگیرانه برای کاهش تحلیل استخوان و تقویت استخوان‌ها در اسرع وقت ضروری است. هر کسی که سابقه خانوادگی پوکی استخوان دارد باید چنین گزینه‌هایی را در نظر بگیرد. این اقدامات تضمین نمی‌کند که فرد از این وضعیت رنج نبرد. با این حال، آنها می‌توانند خطر را به طور قابل توجهی کاهش دهند.

در اینجا چند نکته پیشگیری وجود دارد که باید در نظر بگیرید:

• مصرف کافی پروتئین، سلامت استخوان‌ها را بهبود می‌بخشد. گیاهخواران ممکن است با کمبود پروتئین‌های غذایی مواجه شوند و باید غذای بیشتری با پروتئین مصرف کنند.
• کمبود وزن یا اضافه وزن می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. کنترل وزن برای سلامت استخوان‌ها حیاتی است.
• کلسیم و ویتامین D به سلامت استخوان کمک می‌کنند. قرار گرفتن در معرض آفتاب صبحگاهی و مصرف لبنیات کم چرب می‌تواند مفید باشد. غلات غنی از کلسیم، سبزیجات برگ سبز تیره و محصولات سویا نیز مفید هستند.
• ورزش‌ می تواند به تقویت استخوان‎ها کمک کند. با این حال، آنها باید تحت نظارت مربی مناسب انجام شوند.
• از سبک زندگی کم تحرک خودداری کنید. تمام تلاش خود را برای داشتن فعالیت بدنی برای بهبود سلامت استخوان‌های خود انجام دهید.
• هورمون درمانی برای زنان بعد از یائسگی می‌تواند به جلوگیری از تحلیل استخوان کمک کند.

نتیجه گیری

اگر شما یا فردی که از او مراقبت می‌کنید از علائم پوکی استخوان رنج می‌برد، بدانید که درمان می‌تواند کمک‌کننده باشد.

در سینا پیشگام دارو نوین می‌توانید داروها و مکمل‌هایی را یافت کنید که هم در درمان و هم برای پیشگیری کمک کنند.

مطالب مشابه:

کم‌خونی فقر آهن

داروهای کاهش‌دهنده مواد مغذی

ویتامین کلسیم ویتاسین Vitasin