توضیحات

سوسپانسیون خوراکی پریمیدون

قرص و سوسپانسیون خوراکی پریمیدون در دوزهای ۱۲۵و۲۵۰میلی‌گرم در بازار موجود است و در گروه دارویی اعصاب و روان قرار دارد.

موارد مصرف پریمیدون درمان تک دارویی یا کمکی در صرع های شدید، پارشیال و سایکوموتور است. همچنین این دارو ‌برای مشکلی غیر از تشنج مانند برخی لرزش‌ها نیز توسط پزشک تجویز می‌شود.

ریمیدون به تنهایی یا به همراه سایر داروها برای کنترل تشنج در درمان صرع استفاده می‌شود. این دارو یک ضدتشنج است که در بافت مغز برای توقف تشنج عمل می‌کند.
این دارو به صورت قرص خوراکی عرضه می‌شود. تقریباٌ هر روز می‌توانید آن را مصرف کنید. دستورالعمل‌های روی بروشور دارو را به دقت دنبال کنید و از پزشک یا داروساز خود بخواهید هر چیزی را که متوجه نمی‌شوید، توضیح دهد.

مصرف سوسپانسیون خوراکی پریمیدون

پریمیدون را دقیقاٌ طبق دستور مصرف کنید. بیشتر یا کمتر یا بیشتر از تجویز پزشک مصرف نکنید. پزشک احتمالاٌ این دارو را با دوز کمتر تجویز می‌کند و به تدریج دوز شما را افزایش می‌دهد.

پریمیدون ممکن است به کنترل وضعیت شما کمک کند، اما آن را درمان نمی‌کند. ممکن است چندین هفته یا بیشتر زمان ببرد تا شما فواید کامل این دارو را احساس کنید. حتی اگر احساس خوبی دارید، مصرف سوسپانسیون خوراکی پریمیدون را ادامه دهید. بدون مشورت با پزشک مصرف دارو را قطع نکنید.

حتی اگر عوارض جانبی مانند تغییرات غیرعادی در رفتار یا خلق و خوی خود را تجربه کنید. اگر به طور ناگهانی مصرف سوسپانسیون خوراکی پریمیدون را قطع کنید، ممکن است تشنج شما بدتر شود. پزشک احتمالاٌ دوز شما را به تدریج کاهش می‌دهد.

عملکرد شربت پریمیدون

کاهش قابلیت تحریک نورونی و افزایش آستانه تشنج.
پریمیدون به دو ترکیب فعال متابولیزه می شود؛ فنیل اتیل مالونامید (فعالیت فنوباربیتال را افزایش می دهد) و فنوباربیتال.

فارماکوکینتیک شربت پریمیدون

خواص این دارو فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک آن باید برای پزشکان به خوبی شناخته شود، زیرا این دارو می تواند به ویژه در شرایط بالینی خاص، موثر باشد.

جذب: کامل
فراهمی زیستی: بیش از 90%
پیک سرمی: 9-0.5 ساعت
اتصال به پروتئین: کمتر از 20%
متابولیسم: کبدی (تبدیل به متابولیت های فعال فنوباربیتال و فنیل اتیل مالونامید)
نیمه عمر: 16-5 ساعت (فنوباربیتال 150-50 ساعت، فنیل اتیل مالونامید 50-16 ساعت)
دفع: ادرار (65- 15 % به صورت دست نخورده و باقی مانده آن به صورت متابولیت فعال دفع می شود.)

نحوه مصرف دارو

همواره دارو را طبـق دسـتور پزشـک مصرف کنید.
در مورد مقدار و روش مصرف بــا پزشــک مشـورت کنیـد.
مقدار مصرف دارو با توجه به بیماری و سن شما توسط پزشک تعیین می‌شود.
ممکن است پزشکتان این دارو را به تنهایی و یا همراه با سایر داروهای ضد صرع تجویز کند.
از قطع مصرف دارو بدون دستور پزشک خودداری کنید.
پریمیدون با غذا تداخلی ندارد و می‌توانید آن را قبل یا پس از غذا مصرف نمایید.
در صورت نیاز به اقدامات درمانی دیگر، حتماً افراد درمانگر خود (پزشک، دندانپزشک، داروساز، پرستار) را در جریان مصرف پریمیدون قرار دهید.
از رانندگی و کار با ابزار و فعالیت‌هایی که نیاز به احتیاط دارند، پس از مصرف پریمیدون، تا زمانی که اثرات خواب‌آوری دارو باقی‌ مانده است، خودداری کنید.
از قطع ناگهانی یا تغییر نحوه‌ مصرف بدون نظر پزشک، خودداری نمایید. لازم است قطع این دارو به صورت تدریجی و تحت‌ نظر پزشک انجام گیرد.
معمولاً اثرات مطلوب پریمیدون چند‌ هفته پس از شروع درمان ظاهر می‌شود.
در مدت درمان با پریمیدون لازم است آزمایشات خون که توسط پزشک درخواست می‌شود، به صورت منظم و دوره‌ای انجام شود.
پیش از مصرف هرگونه مواد مخدر، داروی آرامبخش یا ترکیبات الکلی حتماً با پزشک خود در این مورد صحبت کنید.
چنانچه با شروع مصرف این دارو تشنج‌ها بدتر یا متفاوت شد، به پزشک اطلاع دهید.
مصرف پریمیدون می تواند اثرگذاری داروهای ضدبارداری و سایر داروهای هورمونی را کاهش دهد.
از آنجا که مصرف این دارو در دوران بارداری می‌تواند عوارضی برای جنین در پی داشته‌ باشد، چنانچه مشکوک به بارداری هستید یا قصد باردار شدن دارید، حتماً به پزشک اطلاع دهید.
چنانچه در دوران شیردهی هستید حتماً پزشک خود را در‌ جریان بگذارید. تغذیه با شیر مادر در مدت درمان با پریمیدون توصیه نمی‌شود.

مقدار مصرف دارو

این دارو را به صورت خوراکی با یا بدون غذا طبق دستور پزشک، معمولاٌ 3 تا 4 بار در روز مصرف کنید. در صورت بروز ناراحتی معده با غذا یا شیر مصرف شود. ممکن است پزشک به شما دستور دهد که این دارو را با دوز کم، قبل از خواب شروع کنید و به تدریج دوز مصرفی خود را افزایش دهید تا از عوارض جانبی مانند خواب آلودگی و سرگیجه جلوگیری کنید.

عوارض جانبی دارو

سیستم اعصاب مرکزی: آتاکسی، خواب آلودگی، اختلال عاطفی، خستگی، تحریک پذیری شدید، میل به خودکشی، سرگیجه
پوستی: راش شبیه به دانه های سرخک و سرخچه
گوارشی: بی اشتهایی، تهوع، استفراغ
ادراری تناسلی: ضعف جنسی
هماتولوژی و انکولوژی: آگرانولوسیتوز، گرانولوسیتوپنی، آنمی مگالوبلاستیک (ایدیوسنکراتیک)، آپلازی خالص گلبول قرمز، هایپوپلازی گلبول قرمز
چشمی: دوبینی، نیستاگموس (حرکت غیرارادی چشم)

منع مصرف دارو

پریمیدون در پورفيری يا سابقه‌ ابتلاء به آن نبايد مصرف شود.

این دارو همچنین در بیماران مبتلا به افسردگی شدید تنفسی یا نارسایی ریوی، نارسایی کبدی، اعتیاد به الکل، نارسایی کلیوی، آپنه خواب، احتمال خودکشی، وابستگی به مواد مخدر، یا در صورت وجود درد کنترل نشده منع مصرف دارد.

تداخلات دارویی

استفاده از پریمیدون با هر یک از داروهای زیر توصیه نمی شود:

آتازاناویر
بوسپرویر
داروناویر
دیلمانید
الویتگراویر
ماراویروک
ماواکامتن
پاریتاپرویر
رانولازین
ریلپیویرین
ریتوناویر
ریواروکسابان
تلاپرویر
تنوفوویر
وریکونازول
Cobicistat
Nirmatrelvir
بسیاری از داروهای دیگر می توانند با پریمیدون تداخل داشته باشند و ممکن است نیاز به تنظیم دوز داشته باشند. در این صورت حتماٌ با پزشک خود مشورت کنید.

توصیه‌های دارویی

همانطور که افزایش دوز دارو به تدریج‌ توسط پزشک انجام می‌شود، قطع پریمیدون هم باید به آرامی و با کاهش دوز تدریجی انجام شود.
در صورت فراموشی یک نوبت مصرف پریمیدون، به محض یادآوری آن را مصرف کنید.
چنانچه علائم بیماری و تشنج‌ها پس از مصرف این دارو بیشتر شد، پزشک خود‌ را در جریان قرار دهید.
در صورتی که بیشتر از مقدار مشخص برای درمان از پریمیدون توسط بیمار یا شخص دیگری مصرف شد، فوراً با یک‌ مرکز کنترل مسمومیت یا اورژانس تماس بگیرید.
از آنجا که استرس‌های روحی‌ ‌و کم‌خوابی می‌تواند احتمال بروز تشنج را بیشتر کند، باید سعی کنید میزان خواب مناسبی داشته باشید و برای کنترل استرس و اضطراب خود از یک مشاور متخصص کمک بگیرید. این کار در بهبود سریع‌تر و کنترل حملات تاثیر قابل ‌توجهی دارد.
برای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﻭﺯ افت فشارخون وضعیتی در مدت درمان با پریمیدون، ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻧﻤﺎیید.
امکان بروز کمبود اسیدفولیک در صورت درمان طولانی‌مدت با پریمیدون وجود دارد. برای پیشگیری از کمبود اسیدفولیک و کم خونی مرتبط با آن، توصیه می‌شود مکمل اسیدفولیک با دوز مناسب توسط پزشک برای بیمار تجویز شود.
به علت کاهش غلظت خونی ویتامین‌های گروه ب در مدت درمان با پریمیدون، توصیه می‌شود بیماران تحت درمان با این دارو، از مکمل حاوی ویتامین‌های ب (B2، B6، B12) جهت بهبود عملکرد بدن استفاده کنند.
در کودکان، مصرف طولانی‌ مدت پریمیدون احتمال بروز کمبود ویتامین دی را افزایش می‌دهد. در این بیماران میزان ویتامین دی دریافتی روزانه باید بیشتر از فرد‌ عادی در نظر گرفته شود (بیشتر از ۴۰۰ واحد در روز) و بر اساس آن از مکمل‌های مناسب استفاده گردد. همچنین سطح ویتامین در خون، به صورت منظم و دوره‌ای اندازه‌گیری شود.

شرایط نگهداری دارو

پریمیدون را دور از دسترس اطفال و حیوانات خانگی نگهداری کنید.
در دمای کمتر از 30 درجه سانتی‌گراد نگهداری شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با کارشناسان شرکت سینا پیشگام دارو نوین تماس بگیرید.