داروهای ضد افسردگی

افسردگی یکی از شایع‌ترین مشکلاتی است که افراد در جوامع امروزی با آن مواجه هستند. این وضعیت با احساسات منفی مانند غم، بی‌ارزشی، و از دست دادن علاقه یا لذت در فعالیت‌های روزمره همراه است و به مراتب فراتر از یک ناراحتی موقتی یا واکنش به چالش‌های زندگی است. افسردگی می‌تواند به شدت بر زندگی فرد تأثیر گذاشته و حتی باعث اختلالات فیزیکی مانند بی‌خوابی، تغییرات در اشتها و کاهش انرژی شود.

افرادی که دچار افسردگی بالینی یا اختلال افسردگی اساسی (MDD) هستند، اغلب نیاز به کمک حرفه‌ای دارند. مراجعه به روانپزشک یا روانشناس، به‌خصوص زمانی که این احساسات برای بیش از دو هفته ادامه یابد و زندگی روزمره را مختل کند، ضروری است. پزشکان معمولاً پس از ارزیابی بالینی ممکن است داروهای ضد افسردگی تجویز کنند یا درمان‌های دیگری پیشنهاد دهند. منبع: دکتر امین زندی، روانشناس بالینی

---

داروهای ضد افسردگی نوعی دارو برای درمان افسردگی بالینی هستند. آنها همچنین می‌توانند برای درمان تعدادی از شرایط دیگر استفاده شوند، از جمله:

• اختلال وسواس فکری جبری (OCD)
• اختلال اضطراب فراگیر
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

داروهای ضد افسردگی نیز گاهی برای درمان افرادی که درد طولانی مدت (مزمن) دارند استفاده می‌شود.

نحوه عملکرد داروهای ضد افسردگی

• افزایش سطح انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند سروتونین و نورآدرنالین که در تنظیم خلق‌وخو و احساسات مؤثرند.
• در برخی موارد، داروهای ضد افسردگی می‌توانند دردهای مزمن را تسکین دهند.

اینکه چگونه داروهای ضد افسردگی در بدن عمل می‌کنند، به‌طور دقیق مشخص نیست. با این حال، باور بر این است که این داروها با افزایش سطح مواد شیمیایی مغز به نام انتقال‌دهنده‌های عصبی عمل می‌کنند. برخی از این انتقال‌دهنده‌ها، مانند سروتونین و نورآدرنالین، نقش مهمی در تنظیم خلق‌وخو و احساسات دارند.

انتقال‌دهنده‌های عصبی همچنین می‌توانند بر سیگنال‌های درد ارسال‌شده توسط اعصاب تأثیر بگذارند. این موضوع شاید توضیح دهد که چرا برخی داروهای ضد افسردگی قادر به تسکین دردهای مزمن نیز هستند.

در حالی که داروهای ضد افسردگی می‌توانند به بهبود علائم افسردگی کمک کنند، اما همیشه نمی‌توانند علت اصلی را درمان کنند. به همین دلیل معمولاً این داروها برای موارد شدیدتر افسردگی یا دیگر شرایط مرتبط با سلامت روان تجویز می‌شوند. منبع:NHSINFORM

داروهای ضد افسردگی چقدر موثر هستند؟

طبق راهنمای کالج سلطنتی روانپزشکان انگلستان:

به طور کلی، تحقیقات نشان می‌دهد که داروهای ضد افسردگی می‌توانند به کاهش علائم افسردگی متوسط و شدید در بزرگسالان کمک کنند. با این حال، تجربه افراد با این داروها می‌تواند بسیار متفاوت باشد.

در حالی که برخی افراد ممکن است بدون استفاده از دارو بهبود یابند، بسیاری از افراد پس از شروع مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در موارد افسردگی شدیدتر، بهبودی در علائم و کیفیت زندگی خود را تجربه می‌کنند.

برخی بیماران ممکن است تجربه‌ای متناقض از عملکرد بهتر همراه با عوارض جانبی گزارش کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است متوجه شوند که این داروها تأثیر مطلوبی ندارند یا عوارض جانبی بسیار ناخوشایند دارند.

اگر پزشک شما داروی ضد افسردگی تجویز کند، ضروری است که به طور منظم تحت نظر او باشید تا وضعیت شما را بررسی کند و عوارض جانبی احتمالی را شناسایی نماید و تصمیم بگیرد که آیا ادامه مصرف دارو لازم است یا خیر.

داروهای ضد افسردگی لزوماً علت اصلی افسردگی را درمان نمی‌کنند یا به طور کامل از بین نمی‌برند، اما می‌توانند در کنترل علائم موثر واقع شوند. به همین دلیل، این داروها اغلب در کنار روان‌درمانی استفاده می‌شوند.

دوز و مدت درمان

• معمولاً با دوز کم شروع می‌شود و درمان باید حداقل 1-2 هفته ادامه یابد تا تأثیرات مثبت مشخص شوند.
• یک دوره درمان معمولاً حداقل 6 ماه ادامه دارد و ممکن است برای افراد با افسردگی مکرر به طول بینجامد.

داروهای ضد افسردگی معمولاً به شکل قرص مصرف می‌شوند. هنگامی که این داروها تجویز می‌شوند، درمان معمولاً با کمترین دوز ممکن که برای بهبود علائم لازم است، آغاز می‌شود.

این داروها معمولاً باید به مدت 1 یا 2 هفته به صورت منظم (بدون فراموشی یک دوز) مصرف شوند تا اثرات مثبت خود را نشان دهند. مهم است که حتی در صورت بروز عوارض جانبی خفیف اولیه، مصرف دارو را قطع نکنید، زیرا این عوارض معمولاً به سرعت برطرف می‌شوند.

اگر پس از 4 هفته مصرف داروی ضد افسردگی تغییرات قابل توجهی مشاهده نکردید، باید با پزشک عمومی یا متخصص سلامت روان مشورت کنید. ممکن است پزشک تصمیم به افزایش دوز دارو یا تجویز داروی دیگری بگیرد.

یک دوره درمان معمولاً حداقل 6 ماه پس از شروع بهبودی ادامه می‌یابد. برای برخی از افراد مبتلا به افسردگی مکرر، ممکن است توصیه شود که دارو را به طور نامحدود مصرف کنند.

 

اثرات جانبی داروهای ضد افسردگی:

داروهای ضد افسردگی مختلف می‌توانند طیف وسیعی از عوارض جانبی مختلف داشته باشند. همیشه بروشور اطلاعاتی همراه دارو را بررسی کنید تا ببینید چه عوارض جانبی احتمالی وجود دارد.

شایع ترین عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی معمولاً خفیف است. عوارض جانبی باید طی چند روز یا چند هفته پس از درمان بهبود یابد، زیرا بدن به دارو عادت می‌کند.

هشدارها و تداخلات داروهای ضد افسردگی

قبل از قطع مصرف داروهای ضد افسردگی با پزشک خود صحبت کنید. مهم است که مصرف داروهای ضد افسردگی را به طور ناگهانی قطع نکنید.

هنگامی که آماده کنار گذاشتن داروهای ضدافسردگی شدید، احتمالاً پزشک توصیه می‌کند که دوز خود را به تدریج در طی چند هفته کاهش دهید.

انواع داروهای ضد افسردگی:

• مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): مانند فلوکستین و سیتالوپرام.
• مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نورآدرنالین (SNRIs): مانند دولوکستین و ونلافاکسین.
• نورآدرنالین و داروهای ضد افسردگی سروتونرژیک اختصاصی (NASSA): مانند میرتازاپین.
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای (TCAs): مانند آمی تریپتیلین و نورتریپتیلین.
• آنتاگونیست‌های سروتونین و مهارکننده‌های بازجذب (SARIs): مانند ترازودون.
• مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs): مانند ترانیل سیپرومین و فنلزین.

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)

SSRIها رایج‌ترین نوع داروهای ضد افسردگی هستند. آنها معمولاً بر سایر داروهای ضد افسردگی ترجیح داده می‌شوند، زیرا عوارض جانبی کمتری ایجاد می‌کنند. مصرف بیش از حد نیز احتمال جدی بودن کمتری دارد.

فلوکستین احتمالاً شناخته‌ترین نوع SSRI است. سایر‌SSRI ها عبارتند از: سیتالوپرام (سیپرامیل)، اسیتالوپرام (سیپرالکس)، پاروکستین (سروکسات) و سرترالین (لوسترال).

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین- نورآدرنالین (SNRIs)

SNRIها مشابهSSRI ها هستند. آنها طراحی شدند تا یک ضد افسردگی موثرتر ازSSRI ها باشند. با این حال، شواهدی مبنی بر اینکهSNRI ها در درمان افسردگی موثرتر هستند، نامشخص است. به نظر می‌رسد که برخی افراد بهSSRI ها بهتر پاسخ می‌دهند، در حالی که برخی دیگر بهSNRI ها بهتر پاسخ می‌دهند.

نمونه‌هایی از SNRIها عبارتند از: دولوکستین و ونلافاکسین

نورآدرنالین و داروهای ضد افسردگی سروتونرژیک اختصاصی (NASSA)

NASSA ممکن است برای برخی از افرادی که قادر به مصرف SSRI نیستند، موثر باشد. عوارض جانبی NASSA مشابه عوارض جانبیSSRI هاست، اما تصور می‌شود که مشکلات جنسی کمتری ایجاد می‌کنند. با این حال، ممکن است در ابتدا باعث خواب آلودگی بیشتری نیز شوند.

نمونه‌هایی از NASSAها عبارتند از: میرتازاپین (زیسپین) است.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs)

TCAها نوع قدیمی‌تری از داروهای ضد افسردگی هستند. آنها معمولاً به عنوان اولین درمان برای افسردگی توصیه نمی‌شوند، زیرا در صورت مصرف بیش از حد می‎توانند خطرناک‎تر باشند. آنها همچنین عوارض جانبی ناخوشایندتری نسبت به SSRI و SNRI ایجاد می‌کنند.

گاهی اوقات برای افراد مبتلا به افسردگی شدید که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند، استثنا وجود دارد.TCA ها همچنین ممکن است برای سایر شرایط سلامت روان مانند OCD و اختلال دوقطبی توصیه شوند.

نمونه هایی از  TCAها عبارتند از: آمی تریپتیلین، کلومیپرامین، دوسولپین، ایمی پرامین، لوفپرامی و نورتریپتیلین.

برخی از انواع TCAها مانند: آمی تریپتیلین نیز می‌توانند برای درمان درد مزمن عصبی استفاده شوند.

آنتاگونیست‌های سروتونین و مهارکننده های بازجذب (SARIs)

SARIها معمولاً اولین انتخاب برای درمان افسردگی نیستند، اما اگر سایر داروهای ضد افسردگی مؤثر نبوده یا عوارض جانبی ایجاد کرده باشند، ممکن است تجویز شوند.

نمونه‌هایی از SARI عبارتند از: ترازودون (مولیپاکسین) است.

مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)

MAOI یک نوع قدیمی از داروهای ضد افسردگی است که امروزه به ندرت استفاده می‌شود.

آنها می‌توانند عوارض جانبی بالقوه جدی ایجاد کنند. بنابراین فقط باید توسط پزشک متخصص تجویز شود.

نمونه‌هایی از MAOIها عبارتند از: ترانیل سیپرومین، فنلزین و ایزوکاربوکسازید.

سایر درمان‌های افسردگی

سایر درمان‌های افسردگی شامل درمان‌های گفتاری مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) است.

افراد مبتلا به افسردگی متوسط ​​تا شدید معمولاٌ با استفاده از ترکیبی از داروهای ضد افسردگی و CBT درمان می‌شوند. داروهای ضد افسردگی به سرعت در کاهش علائم عمل می‌کنند، در حالی که، CBT برای مقابله با علل افسردگی و راه‌های غلبه بر آن زمان می‌برد.

همچنین تحقیقات نشان دادند که ورزش منظم برای افرادی که افسردگی خفیف دارند، مفید است.

موارد استفاده داروهای ضد افسردگی

کاربرد اصلی داروهای ضد افسردگی، درمان افسردگی بالینی در بزرگسالان است. آنها همچنین برای سایر شرایط سلامت روان و درمان دردهای طولانی مدت استفاده می‌شوند.

در بیشتر موارد، به بزرگسالان مبتلا به افسردگی متوسط ​​تا شدید، به عنوان اولین نسخه درمان، داروهای ضد افسردگی تجویز می‌شود. آنها اغلب همراه با یک گفتار درمانی مانند درمان رفتاری شناختی (CBT) تجویز می شوند. CBT نوعی درمان است که از رویکرد حل مسئله برای کمک به بهبود فکر، خلق و خو و رفتار استفاده می‌کند.

داروهای ضد افسردگی همیشه برای درمان افسردگی خفیف توصیه نمی‌شوند.

با این حال، گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی برای چند ماه درمان افسردگی خفیف تجویز می‌شود، تا ببینند آیا بهبودی در علائم خود دارید یا خیر. اگر در این مدت هیچ تاثیری مشاهده نکردید، دارو به آرامی قطع می‌شود.

در ابتدا، معمولاً نوعی داروی ضد افسردگی به نام مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) تجویز می‌شود. اگر علائم شما پس از حدود 4 هفته بهبود نیافت، ممکن است یک داروی ضد افسردگی جایگزین توصیه شود یا دوز شما افزایش یابد.

بسیاری از داروهای ضد افسردگی را می‌توان توسط پزشک عمومی تجویز کرد، اما برخی از انواع آن را فقط می‌توان تحت نظارت یک متخصص سلامت روان استفاده کرد. اگر افسردگی به تنهایی به داروهای ضد افسردگی پاسخ ندهد، ممکن است از درمان‌های دیگری مانند CBT نیز برای کمک به دستیابی به نتایج بهتر استفاده شود. آنها همچنین ممکن است دوزهای بالاتری از دارو را تجویز کنند.

داروهای ضد افسردگی در کودکان و جوانان

به کودکان و جوانان مبتلا به افسردگی متوسط ​​تا شدید ابتدا باید یک دوره روان درمانی (گفتگو درمانی) که حداقل 3 ماه طول می‌کشد ارائه شود.

در برخی موارد، یک SSRI به نام فلوکستین ممکن است همراه با روان درمانی برای درمان افسردگی متوسط ​​تا شدید در جوانان 12 تا 18 ساله ارائه شود.

داروهای ضد افسردگی برای درد طولانی مدت

حتی اگر نوعی از داروهای ضد افسردگی به نام ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای (TCAs) در ابتدا برای مسکن طراحی نشده بودند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد آنها در درمان دردهای عصبی طولانی مدت (مزمن) در برخی افراد موثر هستند.

درد مزمن عصبی که به عنوان درد نوروپاتیک نیز شناخته می‌شود، در اثر آسیب عصبی یا سایر مشکلات اعصاب ایجاد می‌شود و اغلب به مسکن‌های معمولی مانند پاراستامول پاسخ نمی‌دهد.

آمی تریپتیلین یک TCA است که معمولاٌ برای درمان دردهای عصبی استفاده می‌شود.

شرایطی که ممکن است از درمان با آمی تریپتیلین سودمند باشد عبارتند از:

• سندرم درد منطقه‌ای پیچیده
• نوروپاتی محیطی
• مولتیپل اسکلروزیس (MS)
• شرایطی که در آن عصب به دام می‌افتد، مانند سیاتیک

داروهای ضد افسردگی نیز برای درمان موارد درد مزمن که اعصاب را درگیر نمی‌کنند (درد غیر نوروپاتیک) استفاده شده است. با این حال، تصور می‌شود که آنها برای این منظور کمتر موثر باشند. همچنینTCA ها، SSRI ها و مهارکننده‌های بازجذب سروتونین- نورآدرنالین (SNRIs) نیز می‌توانند برای درمان درد مزمن غیر نوروپاتیک استفاده شوند.

شرایطی که باعث درد غیر نوروپاتیک می‌شود و ممکن است از درمان با داروهای ضد افسردگی سودمند باشد عبارتند از، فیبرومیالژیا، کمردرد مزمن و گردن درد مزمن.

داروهای ضد افسردگی در شب ادراری کودکان

داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای (TCAs) گاهی اوقات برای درمان شب ادراری در کودکان استفاده می‌شود، در صورتی که سایر درمان‌ها مؤثر واقع نشده باشند.

آنها می‌توانند به شل شدن عضلات مثانه کمک کنند. این باعث افزایش ظرفیت مثانه و کاهش میل به ادرار می‌شود.

هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی چندین نکته مهم وجود دارد. شما باید این موارد را با یک پزشک عمومی یا متخصص سلامت روان در میان بگذارید.

تداخل با سایر داروها:

داروهای ضد افسردگی می‌توانند به طور غیرقابل پیش بینی با سایر داروها از جمله برخی از داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن واکنش نشان دهند. همیشه بروشور همراه با دارو را بخوانید تا ببینید آیا داروهای دیگری وجود دارد که باید از آنها اجتناب کنید.

مصرف داروهای ضد افسردگی در دوران بارداری:

به عنوان یک اقدام احتیاطی، داروهای ضد افسردگی معمولاٌ برای اکثر زنان باردار توصیه نمی‌شود، به خصوص در مراحل اولیه بارداری.

این به این دلیل است که ممکن است خطراتی برای شما یا کودکتان وجود داشته باشد.

اما مهم است که افسردگی به خوبی درمان شود، زیرا می‌تواند بر سلامتی شما و کودکتان تأثیر بگذارد. گاهی اوقات افسردگی و اضطراب در دوران بارداری و پس از تولد کودک شما بدتر می‌شود.

با پزشک خود صحبت کنید، او به شما کمک می‌کند تا خطرات و مزایای آن را درک کنید تا بتوانید بهترین درمان را برای خود و کودکتان انتخاب کنید.

شیردهی

در صورتی که پزشک شما بگوید کودک شما سالم است، می‌توان برخی از داروهای ضد افسردگی را در دوران شیردهی مصرف کرد.

کودکان و جوانان

استفاده از داروهای ضد افسردگی معمولاً در کودکان و جوانان زیر 18 سال توصیه نمی‌شود. این به این دلیل است که شواهدی وجود دارد که در موارد نادری می‌توانند افکار خودکشی و اقدامات خودآزاری را در این گروه سنی تحریک کنند.

داروهای ضد افسردگی برای درمان اولیه افسردگی خفیف، در کودکان و جوانان توصیه نمی‌شود.

برای افسردگی متوسط ​​تا شدید، در صورتی که هر دو مورد زیر اعمال شوند، ممکن است از داروهای ضد افسردگی استفاده شود:

• فرد درمان‌های گفتاری را در ترکیب با داروهای ضد افسردگی دریافت می‌کند.
• درمان تحت نظارت یک روانپزشک کودک و نوجوان است.

الکل

اگر داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کنید، باید مراقب مصرف الکل باشید، زیرا الکل خود یک عامل افسردگی است و می تواند علائم شما را بدتر کند.

چنانچه در حین مصرف انواع داروهای ضد افسردگی به نام ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای (TCA) یا مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOI)، الکل مصرف کنید، ممکن است دچار خواب آلودگی و سرگیجه شوید.

اگر در حین مصرف SSRI یا داروهای ضد افسردگی مهارکننده بازجذب سروتونین- نورآدرنالین (SNRI)  الکل بنوشید، کمتر احتمال دارد اثرات ناخوشایند یا غیرقابل پیش بینی را تجربه کنید، اما اجتناب از الکل اغلب توصیه می‌شود.

داروهای غیر قانونی:

نام دارو	توضیحات
حشیش	استعمال حشیش در حین مصرف TCA می‌تواند باعث ایجاد احساس بیماری و اثرات منفی شود.
آمفتامین‌ها	مصرف آمفتامین‌ها می‌تواند خطر عوارض جانبی جدی مانند افزایش ضربان قلب و فشار خون را افزایش دهد.
کوکائین	کوکائین می‌تواند تأثیرات ضد افسردگی‌ها را تغییر داده و عوارض خطرناکی ایجاد کند.
هروئین	مصرف همزمان هروئین و TCA ممکن است منجر به تداخلات خطرناک و تشدید مشکلات روانی شود.
کتامین	کتامین می‌تواند اثرات TCA را تغییر دهد و خطرات قابل توجهی برای سلامت روان ایجاد کند.
الکل	مصرف الکل با TCA می‌تواند علائم افسردگی را بدتر کرده و موجب عوارض جانبی بیشتری شود.

اگر داروهای ضد افسردگی مصرف می‌کنید، استفاده از داروهای غیرقانونی توصیه نمی‌شود، به ویژه اگر برای شما یک ضد افسردگی سه حلقه‌ای (TCA) تجویز شده است. زیرا آنها می‌توانند اثرات غیر قابل پیش بینی و ناخوشایندی ایجاد کنند.

رانندگی و کار با ماشین آلات

برخی از داروهای ضد افسردگی می‌توانند باعث سرگیجه، خواب‌آلودگی و تاری دید شوند، به‌ویژه زمانی که برای اولین بار مصرف آن‌ها را شروع می‌کنید.

اگر با این مشکلات مواجه شدید، نباید رانندگی کنید یا از ابزار و ماشین آلات استفاده کنید.

هشدارها برای داروهای ضد افسردگی خاص

SSRI‌ها

در صورت داشتن موارد زیر ممکن استSSRI ها مناسب نباشند:

• اختلال دوقطبی و شما در مرحله شیدایی هستید (دوره ای که در آن به شدت تحریک پذیر هستید)، اگرچه می توانند برای فازهای افسردگی مفید باشند.
• یک اختلال خونریزی
• دیابت نوع 1 یا دیابت نوع 2
• در صورت داشتن صرع ، در صورتی باید مصرف کرد که صرع شما به خوبی کنترل شده باشد و در صورت بدتر شدن صرع باید دارو را قطع کرد.
• بیماری کلیوی

SNRIها

اگر سابقه بیماری قلبی دارید یا فشار خون بالا به خوبی کنترل نشده باشد، ممکن استSNRI ها مناسب نباشند.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs)

اگر شرایط زیر را دارید مناسب نیستید:

• سابقه بیماری قلبی
• اخیراً یک حمله قلبی داشتید
• بیماری کبد
• یک اختلال خونی ارثی به نام پورفیری
• اختلال دوقطبی
• روان‌گسیختگی
• رشد روی غدد فوق کلیوی که باعث فشار خون بالا می‌شود (فئوکروموسیتوم)
• بزرگ شدن غده پروستات (بزرگ شدن خوش خیم پروستات)
• گلوکوم – افزایش فشار در چشم
• صرع

مقدار مصرف داروهای ضد افسردگی

هنگام تجویز داروهای ضد افسردگی، پزشک عمومی معمولاً کمترین دوز ممکن را که برای بهبود علائم شما لازم است تجویز می‌کند.

این رویکرد برای کاهش خطر عوارض جانبی در نظر گرفته شده است. اگر این دوز موثر نبود، می‌توان آن را به تدریج افزایش داد.

داروهای ضد افسردگی معمولاٌ به شکل قرص مصرف می‌شوند. بسته به نوع داروی ضد افسردگی تجویز شده و شدت افسردگی، ممکن است مجبور شوید 1 تا 3 قرص در روز مصرف کنید.

معمولاً حدود 7 روز طول می‌کشد تا متوجه اثرات داروهای ضد افسردگی شوید. اگر بعد از 4 هفته هیچ بهبودی مشاهده نکردید، با پزشک خود تماس بگیرید، زیرا ممکن است دوز مصرفی خود را افزایش دهید یا یک داروی ضد افسردگی دیگر را امتحان کنید.

معمولاً توصیه می‌شود که یک دوره از داروهای ضد افسردگی حداقل به مدت 6 ماه پس از احساس بهبودی ادامه یابد تا از عود بیماری در هنگام قطع، جلوگیری شود. به برخی از افراد مبتلا به بیماری‌های مکرر توصیه می‌شود که دارو را به طور نامحدود ادامه دهند.

دوره توصیه شده درمان تا حد زیادی به سنجش فواید دارو در برابر عوارض جانبی بستگی دارد. اگر بیماری شما شدید باشد و دارو موثر باشد، درمان اغلب ادامه خواهد یافت. اگر بیماری شما خفیف است و دارو کمکی نمی‌کند و عوارض ایجاد می‌کند، ادامه درمان توصیه نمی‌شود.

دوز فراموش شده یا اضافی

مهم است که هیچ یک از دوزهای خود را فراموش نکنید، زیرا این امر می‌تواند درمان شما را کم اثر کند. اگر 1 دوز خود را فراموش کردید، دوز فراموش شده را نادیده بگیرید و نوبت بعدی خود را در زمان معمول مصرف کنید. برای جبران دوز فراموش شده، دوز اضافی مصرف نکنید.

قطع داروهای ضد افسردگی

قبل از قطع مصرف داروهای ضد افسردگی با پزشک خود صحبت کنید. مهم است که مصرف داروهای ضد افسردگی را به طور ناگهانی قطع نکنید.

هنگامی که آماده قطع داروهای ضدافسردگی شدید، احتمالاً پزشک توصیه می‌کند که دوز خود را به تدریج در طی چند هفته کاهش دهید.

این برای کمک به جلوگیری از هرگونه علائم است که ممکن است در واکنش به قطع دارو مشاهده کنید. این شامل:

• بی‌قراری
• مشکل خواب
• بی ثباتی
• تعریق
• مشکلات معده
• احساس می‌کنید که در سر شما یک شوک الکتریکی وجود دارد.
• احساس تحریک پذیری، اضطراب یا سردرگمی

علائم قطع دارو اغلب خفیف هستند و به خودی خود بهبود می‌یابند. با این حال، برخی از افراد علائم قطع دارو دارند که شدید است و چندین ماه یا بیشتر طول می‌کشد.

قطع زودهنگام داروهای ضد افسردگی می‌تواند باعث بازگشت بیماری شما شود. قطع قبل از مصرف آنها به مدت 4 هفته ممکن است به این معنی باشد که دارو فرصتی برای اثرگذاری نداشته است.

عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی در ابتدا می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند، اما معمولاً با گذشت زمان بهبود می‌یابند.

مهم است که درمان را ادامه دهید، حتی اگر تحت تأثیر عوارض جانبی قرار گرفتید، زیرا چندین هفته طول می‌کشد تا شروع به بهره‌مندی از درمان کنید. با گذشت زمان، باید دریابید که مزایای درمان بیشتر از مشکلات ناشی از عوارض جانبی است.

در طول چند ماه اول درمان، معمولاً حداقل هر 2 تا 4 هفته یک بار به پزشک یا پرستار متخصص خود مراجعه کنید تا میزان عملکرد دارو را ببینید.

عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی SSRI و SNRI

عوارض جانبی رایج مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نورآدرنالین (SNRIs) می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

عوارض جانبی	توضیحات
احساس آشفتگی، لرزش یا اضطراب	ممکن است فرد احساس آشفتگی، لرزش یا اضطراب کند.
تهوع و استفراغ	ممکن است دچار حالت تهوع و استفراغ شوید.
سوء هاضمه و معده درد	مشکلات گوارشی و درد معده ممکن است رخ دهد.
اسهال یا یبوست	ممکن است دچار اسهال یا یبوست شوید.
عدم اشتها	کاهش اشتها ممکن است به وجود آید.
سرگیجه	ممکن است دچار سرگیجه شوید.
بی خوابی یا احساس خواب آلودگی شدید	مشکلات خواب از جمله بی خوابی یا خواب آلودگی شدید ممکن است ایجاد شود.
سردرد	سردرد از عوارض جانبی رایج است.
عدم میل جنسی (کاهش میل جنسی)	کاهش میل جنسی ممکن است مشاهده شود.
مشکلات در رسیدن به ارگاسم در طول رابطه جنسی یا خودارضایی	مشکلاتی در رسیدن به ارگاسم ممکن است به وجود آید.
مشکلات در به دست آوردن یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ)	مشکلات نعوظ از دیگر عوارض جانبی است که ممکن است رخ دهد.

این عوارض جانبی باید در عرض چند هفته بهبود یابد، اگرچه برخی از آنها ممکن است گاهی ادامه داشته باشند.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای  (TCAs)

رایج‌ترین عوارض جانبی TCAها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

عوارض جانبی	توضیحات
دهان خشک	ممکن است احساس خشکی در دهان ایجاد شود.
تاری خفیف دید	تاری خفیف دید ممکن است به وجود آید.
یبوست	مشکلاتی مانند یبوست ممکن است رخ دهد.
مشکلات دفع ادرار	مشکلاتی در دفع ادرار ممکن است مشاهده شود.
خواب آلودگی	خواب آلودگی از دیگر عوارض جانبی ممکن است باشد.
سرگیجه	سرگیجه ممکن است از عوارض جانبی باشد.
افزایش وزن	افزایش وزن ممکن است به عنوان عارضه جانبی مشاهده شود.
تعریق بیش از حد (به خصوص در شب)	تعریق زیاد، به ویژه در شب، ممکن است رخ دهد.
مشکلات ریتم قلب (آریتمی)، مانند تپش قلب قابل توجه یا ضربان قلب سریع (تاکی کاردی)	مشکلاتی در ریتم قلب مانند تپش قلب یا ضربان قلب سریع ممکن است به وجود آید.

عوارض جانبی باید پس از چند هفته کاهش یابد، زیرا بدن شما شروع به عادت کردن به دارو می‌کند.

خطرات بالقوه سلامتی

سندرم سروتونین:

سندرم سروتونین مجموعه‌ای از عوارض جانبی غیرمعمول، اما بالقوه جدی است که بهSSRI ها و SNRI ها مرتبط است.

این سندرم زمانی رخ می‌دهد که سطح یک ماده شیمیایی به نام سروتونین در مغز شما بیش از حد بالا می‌رود. معمولاً زمانی که شما یک SSRI یا SNRI را همراه با دارو (یا ماده) دیگری مصرف می‌کنید که سطح سروتونین را نیز افزایش می‌دهد، مانند یک داروی ضد افسردگی دیگر یا مخمر سنت جان، ایجاد می‌شود.

علائم سندرم سروتونین:

علائم سندرم سروتونین	توضیحات
گیجی	ممکن است فرد احساس گیجی کند.
تحریک	تحریک‌پذیری یا حالت‌های احساسی زیاد ممکن است به وجود آید.
انقباض عضلانی	انقباضات عضلانی غیرارادی ممکن است مشاهده شود.
تعریق	تعریق زیاد ممکن است یکی از علائم باشد.
لرز	لرز بدن ممکن است از دیگر علائم باشد.
اسهال	ممکن است دچار اسهال شوید.

اگر این علائم را تجربه کردید، باید مصرف دارو را متوقف کنید و فوراً به پزشک عمومی یا متخصص خود مراجعه کنید.

علائم سندرم سروتونین شدید:

علائم سندرم سروتونین شدید	توضیحات
تشنج	ممکن است تشنج‌های شدید رخ دهد.
ضربان قلب نامنظم (آریتمی)	ضربان قلب نامنظم یا آریتمی ممکن است به وجود آید.
بی‌هوشی	ممکن است فرد به حالت بی‌هوشی برود.

اگر علائم سندرم سروتونین شدید را تجربه کردید، فوراً کمک فوری پزشکی دریافت کنید.

هیپوناترمی:

سالمندانی که داروهای ضد افسردگی مصرف می‌کنند، به ویژه آنهایی که SSRI مصرف می‌کنند، ممکن است کاهش شدید سطح سدیم (نمک) را تجربه کنند که به عنوان هیپوناترمی شناخته می‌شود. این ممکن است منجر به تجمع مایع در داخل سلول‌های بدن شود که می‌تواند بسیار خطرناک باشد. زیراSSRI ها می‌توانند اثرات هورمونی را که سطح سدیم و مایعات را در بدن تنظیم می‌کند، مسدود کنند. افراد مسن آسیب‌پذیر هستند، زیرا با افزایش سن افراد، تنظیم سطح مایعات برای بدن دشوارتر می‌شود.

هیپوناترمی خفیف می‌تواند علائمی مشابه افسردگی یا عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی ایجاد کند، مانند:

علائم هیپوناترمی خفیف	توضیحات
حالت تهوع	ممکن است فرد دچار حالت تهوع شود.
سردرد	سردرد یکی از علائم ممکن است.
درد عضلانی	درد در عضلات ممکن است مشاهده شود.
کاهش اشتها	کاهش اشتها یکی دیگر از علائم است.
گیجی	گیجی از علائم دیگر هیپوناترمی خفیف است.

هیپوناترمی شدیدتر می‌تواند باعث شود:

علائم هیپوناترمی شدید	توضیحات
احساس بی حالی و خستگی	ممکن است فرد دچار بی‌حالی و خستگی شدید شود.
سرگردانی	ممکن است فرد احساس سرگردانی کند.
تحریک	تحریک‌پذیری و بی‌قراری ممکن است افزایش یابد.
روان پریشی	اختلالات روانی مانند روان پریشی ممکن است رخ دهد.
تشنج	تشنج از دیگر علائم شدید هیپوناترمی است.

جدی‌ترین موارد هیپوناترمی می‌تواند باعث توقف تنفس یا کما شود.

اگر مشکوک به هیپوناترمی خفیف هستید، باید به پزشک عمومی خود مراجعه کنید و فعلاً مصرف SSRI را متوقف کنید.

هیپوناترمی را می‌توان با تزریق محلول سدیم به بدن از طریق وریدی درمان کرد.

دیابت

استفاده طولانی مدت ازSSRI ها وTCA ها با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است، اگرچه مشخص نیست که آیا استفاده از این داروهای ضد افسردگی مستقیماً باعث ایجاد دیابت می‌شود یا خیر.

ممکن است افزایش وزن برخی از افراد با استفاده از داروهای ضد افسردگی، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش دهد.

افکار خودکشی

در موارد نادر، برخی از افراد در اولین مصرف داروهای ضد افسردگی، افکار خودکشی و تمایل به آسیب رساندن به خود را تجربه می‌کنند. جوانان زیر 25 سال به ویژه در معرض خطر بیشتر به نظر می‌رسند.

اگر در زمان مصرف داروهای ضدافسردگی در هر زمانی فکر خودکشی یا آسیب رساندن به خود را دارید، با پزشک عمومی خود مشورت کنید.