توضیحات
قرص و سوسپانسیون خوراکی پریمیدون در دوزهای ۱۲۵و۲۵۰میلی‌گرم در بازار موجود است و در گروه دارویی اعصاب و روان قرار دارد.
موارد مصرف پریمیدون درمان تک دارویی یا کمکی در صرع های شدید، پارشیال و سایکوموتور است. همچنین این دارو برای مشکلی غیر از تشنج مانند برخی لرزش‌ها نیز توسط پزشک تجویز می‌شود.
ریمیدون به تنهایی یا به همراه سایر داروها برای کنترل تشنج در درمان صرع استفاده می‌شود. این دارو یک ضدتشنج است که در بافت مغز برای توقف تشنج عمل می‌کند.
این دارو به صورت قرص خوراکی عرضه می‌شود. تقریباٌ هر روز می‌توانید آن را مصرف کنید. دستورالعمل‌های روی بروشور دارو را به دقت دنبال کنید و از پزشک یا داروساز خود بخواهید هر چیزی را که متوجه نمی‌شوید، توضیح دهد.
جدول اطلاعات جامع قرص و سوسپانسیون خوراکی پریمیدون:
| بخش | توضیحات |
|---|---|
| نام دارو | پریمیدون (Primidone) |
| شکل دارویی | قرص خوراکی (125 و 250 میلی‌گرم) و سوسپانسیون خوراکی |
| دسته دارویی | اعصاب و روان |
| موارد مصرف | • درمان صرع‌های شدید، پارشیال و سایکوموتور • درمان برخی لرزش‌ها |
| مکانیزم اثر | کاهش تحریک‌پذیری نورونی و افزایش آستانه تشنج. متابولیزه به دو ترکیب فعال: فنیل اتیل مالونامید و فنوباربیتال. |
| فارماکوکینتیک | • جذب: به‌طور کامل از دستگاه گوارش جذب می‌شود. • فراهمی زیستی: بیش از 90% • پیک سرمی: 0.5 تا 9 ساعت • متابولیسم: در کبد به متابولیت‌های فعال تبدیل می‌شود. • نیمه‌عمر: 5 تا 16 ساعت (پریمیدون)، 50 تا 150 ساعت (فنوباربیتال) • دفع: عمدتاً از طریق ادرار |
| نحوه مصرف | • مصرف طبق دستور پزشک. • دوز مصرف به تدریج افزایش می‌یابد. • با غذا یا بدون غذا قابل مصرف است. |
| عوارض جانبی شایع | • خواب‌آلودگی • سرگیجه • تهوع • استفراغ • آتاکسی (اختلال در تعادل) • دوبینی |
| عوارض جانبی خطرناک | • آگرانولوسیتوز (کاهش شدید گلبول‌های سفید) • آنمی مگالوبلاستیک • راش پوستی شدید • نیستاگموس (حرکت غیرارادی چشم) |
| منع مصرف | • پورفیری • افسردگی شدید تنفسی • نارسایی کلیوی و کبدی • اعتیاد به الکل • آپنه خواب |
| تداخلات دارویی | • آتازاناویر • ریتوناویر • وریکونازول • داروهای ضد ویروسی خاص (مانند پاریتاپرویر و تلاپرویر) |
| هشدارها و اقدامات احتیاطی | • مصرف طولانی‌مدت ممکن است منجر به کمبود اسیدفولیک و ویتامین‌های گروه B شود. • در دوران بارداری و شیردهی فقط با تجویز پزشک مصرف شود. • از قطع ناگهانی دارو خودداری شود. • مصرف این دارو می‌تواند اثربخشی داروهای ضدبارداری را کاهش دهد. |
| شرایط نگهداری | • در دمای کمتر از 30 درجه سانتی‌گراد نگهداری شود. • دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی باشد. |
مصرف سوسپانسیون خوراکی پریمیدون
پریمیدون را دقیقاٌ طبق دستور مصرف کنید. بیشتر یا کمتر یا بیشتر از تجویز پزشک مصرف نکنید. پزشک احتمالاٌ این دارو را با دوز کمتر تجویز می‌کند و به تدریج دوز شما را افزایش می‌دهد.
پریمیدون ممکن است به کنترل وضعیت شما کمک کند، اما آن را درمان نمی‌کند. ممکن است چندین هفته یا بیشتر زمان ببرد تا شما فواید کامل این دارو را احساس کنید. حتی اگر احساس خوبی دارید، مصرف سوسپانسیون خوراکی پریمیدون را ادامه دهید. بدون مشورت با پزشک مصرف دارو را قطع نکنید.
حتی اگر عوارض جانبی مانند تغییرات غیرعادی در رفتار یا خلق و خوی خود را تجربه کنید. اگر به طور ناگهانی مصرف سوسپانسیون خوراکی پریمیدون را قطع کنید، ممکن است تشنج شما بدتر شود. پزشک احتمالاٌ دوز شما را به تدریج کاهش می‌دهد.
عملکرد شربت پریمیدون
کاهش قابلیت تحریک نورونی و افزایش آستانه تشنج.
پریمیدون به دو ترکیب فعال متابولیزه می شود؛ فنیل اتیل مالونامید (فعالیت فنوباربیتال را افزایش می دهد) و فنوباربیتال.
فارماکوکینتیک شربت پریمیدون
خواص این دارو فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک آن باید برای پزشکان به خوبی شناخته شود، زیرا این دارو می تواند به ویژه در شرایط بالینی خاص، موثر باشد.
| خاصیت | توضیحات |
|---|---|
| جذب | شربت پریمیدون به طور کامل از دستگاه گوارش جذب می‌شود. |
| فراهمی زیستی | فراهمی زیستی این دارو بیش از 90% است، به این معنی که بخش عمده‌ای از دارو به صورت فعال در بدن در دسترس قرار می‌گیرد. |
| پیک سرمی | پیک غلظت سرمی دارو بین 0.5 تا 9 ساعت پس از مصرف اتفاق می‌افتد. |
| اتصال به پروتئین | کمتر از 20% پریمیدون به پروتئین‌های پلاسمای خون متصل می‌شود، که نشان‌دهنده توزیع گسترده آن در بدن است. |
| متابولیسم | پریمیدون در کبد به متابولیت‌های فعال فنوباربیتال و فنیل اتیل مالونامید تبدیل می‌شود. |
| نیمه عمر | نیمه عمر پریمیدون بین 5 تا 16 ساعت است، در حالی که متابولیت‌های فعال آن یعنی فنوباربیتال 50 تا 150 ساعت و فنیل اتیل مالونامید 16 تا 50 ساعت نیمه عمر دارند. |
| دفع | دفع این دارو عمدتاً از طریق ادرار صورت می‌گیرد. 15% تا 65% دارو به صورت دست نخورده دفع می‌شود و بقیه به شکل متابولیت‌های فعال دفع می‌گردد. |
نحوه مصرف دارو
همواره دارو را طبـق دسـتور پزشـک مصرف کنید.
در مورد مقدار و روش مصرف بــا پزشــک مشـورت کنیـد.
مقدار مصرف دارو با توجه به بیماری و سن شما توسط پزشک تعیین می‌شود.
ممکن است پزشکتان این دارو را به تنهایی و یا همراه با سایر داروهای ضد صرع تجویز کند.
از قطع مصرف دارو بدون دستور پزشک خودداری کنید.
پریمیدون با غذا تداخلی ندارد و می‌توانید آن را قبل یا پس از غذا مصرف نمایید.
در صورت نیاز به اقدامات درمانی دیگر، حتماً افراد درمانگر خود (پزشک، دندانپزشک، داروساز، پرستار) را در جریان مصرف پریمیدون قرار دهید.
از رانندگی و کار با ابزار و فعالیت‌هایی که نیاز به احتیاط دارند، پس از مصرف پریمیدون، تا زمانی که اثرات خواب‌آوری دارو باقی مانده است، خودداری کنید.
از قطع ناگهانی یا تغییر نحوه مصرف بدون نظر پزشک، خودداری نمایید. لازم است قطع این دارو به صورت تدریجی و تحت نظر پزشک انجام گیرد.
معمولاً اثرات مطلوب پریمیدون چند هفته پس از شروع درمان ظاهر می‌شود.
در مدت درمان با پریمیدون لازم است آزمایشات خون که توسط پزشک درخواست می‌شود، به صورت منظم و دوره‌ای انجام شود.
پیش از مصرف هرگونه مواد مخدر، داروی آرامبخش یا ترکیبات الکلی حتماً با پزشک خود در این مورد صحبت کنید.
چنانچه با شروع مصرف این دارو تشنج‌ها بدتر یا متفاوت شد، به پزشک اطلاع دهید.
مصرف پریمیدون می تواند اثرگذاری داروهای ضدبارداری و سایر داروهای هورمونی را کاهش دهد.
از آنجا که مصرف این دارو در دوران بارداری می‌تواند عوارضی برای جنین در پی داشته باشد، چنانچه مشکوک به بارداری هستید یا قصد باردار شدن دارید، حتماً به پزشک اطلاع دهید.
چنانچه در دوران شیردهی هستید حتماً پزشک خود را در جریان بگذارید. تغذیه با شیر مادر در مدت درمان با پریمیدون توصیه نمی‌شود.
مقدار مصرف دارو
این دارو را به صورت خوراکی با یا بدون غذا طبق دستور پزشک، معمولاٌ 3 تا 4 بار در روز مصرف کنید. در صورت بروز ناراحتی معده با غذا یا شیر مصرف شود. ممکن است پزشک به شما دستور دهد که این دارو را با دوز کم، قبل از خواب شروع کنید و به تدریج دوز مصرفی خود را افزایش دهید تا از عوارض جانبی مانند خواب آلودگی و سرگیجه جلوگیری کنید.
عوارض جانبی دارو
| سیستم | عوارض جانبی |
|---|---|
| اعصاب مرکزی | آتاکسی (اختلال در تعادل و هماهنگی)، خواب‌آلودگی، اختلال عاطفی، خستگی، تحریک‌پذیری شدید، میل به خودکشی، سرگیجه |
| پوستی | بروز راش‌های شبیه به دانه‌های سرخک و سرخچه |
| گوارشی | بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ |
| ادراری تناسلی | ضعف جنسی |
| هماتولوژی و انکولوژی | آگرانولوسیتوز (کاهش شدید گلبول‌های سفید)، گرانولوسیتوپنی، آنمی مگالوبلاستیک (ایدیوسنکراتیک)، آپلازی خالص گلبول قرمز، هایپوپلازی گلبول قرمز |
| چشمی | دوبینی، نیستاگموس (حرکت غیرارادی چشم) |
منع مصرف دارو
پریمیدون در پورفيری يا سابقه ابتلاء به آن نبايد مصرف شود.
این دارو همچنین در بیماران مبتلا به افسردگی شدید تنفسی یا نارسایی ریوی، نارسایی کبدی، اعتیاد به الکل، نارسایی کلیوی، آپنه خواب، احتمال خودکشی، وابستگی به مواد مخدر، یا در صورت وجود درد کنترل نشده منع مصرف دارد.
تداخلات دارویی
استفاده از پریمیدون با هر یک از داروهای زیر توصیه نمی شود:
- آتازاناویر
- بوسپرویر
- داروناویر
- دیلمانید
- الویتگراویر
- ماراویروک
- ماواکامتن
- پاریتاپرویر
- رانولازین
- ریلپیویرین
- ریتوناویر
- ریواروکسابان
- تلاپرویر
- تنوفوویر
- وریکونازول
- Cobicistat
- Nirmatrelvir
بسیاری از داروهای دیگر می توانند با پریمیدون تداخل داشته باشند و ممکن است نیاز به تنظیم دوز داشته باشند. در این صورت حتماٌ با پزشک خود مشورت کنید.
توصیه‌های دارویی
همانطور که افزایش دوز دارو به تدریج توسط پزشک انجام می‌شود، قطع پریمیدون هم باید به آرامی و با کاهش دوز تدریجی انجام شود.
در صورت فراموشی یک نوبت مصرف پریمیدون، به محض یادآوری آن را مصرف کنید.
چنانچه علائم بیماری و تشنج‌ها پس از مصرف این دارو بیشتر شد، پزشک خود را در جریان قرار دهید.
در صورتی که بیشتر از مقدار مشخص برای درمان از پریمیدون توسط بیمار یا شخص دیگری مصرف شد، فوراً با یک مرکز کنترل مسمومیت یا اورژانس تماس بگیرید.
از آنجا که استرس‌های روحی و کم‌خوابی می‌تواند احتمال بروز تشنج را بیشتر کند، باید سعی کنید میزان خواب مناسبی داشته باشید و برای کنترل استرس و اضطراب خود از یک مشاور متخصص کمک بگیرید. این کار در بهبود سریع‌تر و کنترل حملات تاثیر قابل توجهی دارد.
برای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺑﺮﻭﺯ افت فشارخون وضعیتی در مدت درمان با پریمیدون، ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﻧﻤﺎیید.
امکان بروز کمبود اسیدفولیک در صورت درمان طولانی‌مدت با پریمیدون وجود دارد. برای پیشگیری از کمبود اسیدفولیک و کم خونی مرتبط با آن، توصیه می‌شود مکمل اسیدفولیک با دوز مناسب توسط پزشک برای بیمار تجویز شود.
به علت کاهش غلظت خونی ویتامین‌های گروه ب در مدت درمان با پریمیدون، توصیه می‌شود بیماران تحت درمان با این دارو، از مکمل حاوی ویتامین‌های ب (B2، B6، B12) جهت بهبود عملکرد بدن استفاده کنند.
در کودکان، مصرف طولانی مدت پریمیدون احتمال بروز کمبود ویتامین دی را افزایش می‌دهد. در این بیماران میزان ویتامین دی دریافتی روزانه باید بیشتر از فرد عادی در نظر گرفته شود (بیشتر از ۴۰۰ واحد در روز) و بر اساس آن از مکمل‌های مناسب استفاده گردد. همچنین سطح ویتامین در خون، به صورت منظم و دوره‌ای اندازه‌گیری شود.
شرایط نگهداری دارو
- پریمیدون را دور از دسترس اطفال و حیوانات خانگی نگهداری کنید.
- در دمای کمتر از 30 درجه سانتی‌گراد نگهداری شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید با کارشناسان شرکت سینا پیشگام دارو نوین تماس بگیرید.
